4992 Abdullah ibnu Zem’ate (radıyallahü anh) haber verdi ki, kendisi Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’den hutbe yaparken Salih Peygamber’in dişi devesini ve onu yıkıp öldüren kimseyi zikrettiğini işitmiştir. Rasûlüllah bu hutbesinde ” (O kavmin) en şakîadamı ayaklandığı zaman” (Âyet: 12) kavlini okudu da şöyle buyurdu:
— “O dişi deveye doğru şiddetli (fesâdçı, habîs), kuvvetli ve kendi cemiyeti içinde arkalı bir adam fırlayıp kalktı. O, kavmi içinde (Mekke’deki) Ebû Zem’a’nın benzeri idi”.
Rasûlüllah bu hutbesinde kadınları da zikretti:
— “Sizden biriniz karısını köle döver gibi dayakla dövmek ister, belki de o, gününün sonunda o kadınla bir yatakta yatacaktır!” buyurdu.
Sonra Rasûlüllah (içtimaî edeblerden olmak üzere) bir hatâ eseri yellenen kişiye gülmeleri (ve bu suretle onu teşhir etmelerinin kötülüğü) hususunda onlara öğütler verdi de:
— “Herhangi biriniz insanın yapageldiği böyle bir işten niçin gülersiniz (ve sahibini utandırırsınız)?” buyurdu.
Bu hadîsin râvîlerinden Ebû Muâviye şöyle demiştir: Bize Hişâm, babası Urve ibnu’z-Zubeyr’den; o da Abdullah ibn Zem’a’ dan tahdîs etti. O şöyle demiştir: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): “Zubeyr ibnu’l-Avvam’ın amcası Ebû Zem’a’nın benzeri” buyurdu
