1383 Ebu’l-Esved ed-Duelî (69) şöyle demiştir: Bir kerre Basra’dan Medine’ye gelmiştim. O sırada Medine’de bir hastalık vâki’ olmuştu. Ben Omer ibnu’l-Hattâb’ın yanına oturdum. Bizim topluluğun yanından bir cenaze geçti. Bu cenazenin sahibi oradakiler tarafından hayırla anılıp övüldü. Bunun üzerine Omer: Vâcib oldu, dedi. Sonra diğer bir cenaze daha geçirildi. Yine orada bulunanlar tarafından bu cenazenin sahibi de hayırla anılıp övüldü. Omer yine: Vâcib oldu, dedi. Daha sonra üçüncü bir cenaze geçirildi. Bu sefer orada bulunanlar tarafından bu cenaze şerr ile anılıp kötülüğü söylendi.
Omer bu sefer de: Vâcib oldu, dedi. Ebu’l-Esved dedi ki: Ben:
— Ey Mü’minler’in Emîri! Ne vâcib oldu? Dedim. Omer:
— Ben, Peygamber’in söylediği gibi söyledim; Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): “Herhangi bir müslümân hakkında dört (mü’min) kişi hayr ile şehâdet ederse, Allah o müsiümân kişiyi cennete girdirir” buyurdu. Biz: Üç kişi şehâdet ederse de böyle mi? diye sorduk. Peygamber: “Üç kişi şehâdet ederse de böyledir” buyurdu. Sonra: İki kişi şehâdet ederse de böyle midir? Dedik. Peygamber: “İki kişi şehâdet ederse de böyledir” buyurdu. Bundan sonra biz Peygamber’e bir şâhidden sormadık.
