2743 Bana Humeyd tahdîs etti ki, onlara Enes şöyle tahdîs etmiştir: Nadr’ın kızı olan er-Rubeyyı’, genç bir kızın ön dişini kırmıştı. Onlar, yani Rubeyyı’in kavmi, o kızın sâhiblerine diyet vermek istediler. Ve yine onlar kızın kavminden, Rubeyyı’den kısası affetmelerini istediler. Kızın sâhibleri diyet almayı kabul etmediler, kısası affetmeyi de kabul etmediler. Bunun üzerine Peygamber’e gelip O’nun huzurunda muhakeme oldular. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) onlara kısasla emretti. Enes ibn Nadr hemen:
— Yâ Rasûlallah! er-Rubeyyı’ın ön dişi kırılacak mı? Hayır, Seni hakk ile peygamber gönderen Allah’a yemîn ederim ki, onun ön dişleri kırılmaz, dedi.
Peygamber:— “Yâ Enes! Allah’ın Kitabı’nın hükmü kısastır” buyurdu.
Akabinde da’vâcılar diyete razı olup, Rubeyyı’den kısası affettiler. Bunun üzerine Peygamber:
— ”Allah’ın kullarından öyle kimse vardır ki, o Allah’a yemin etse, muhakkak Allah onun yeminini yerine getirir (onu yemininde doğru çıkarır)” buyurdu. el-Fezârî, Humeyd’den; o da Enes’ten “Kızın kavmi razı oldular ve diyeti kabul ettiler” sözünü ziyâde etmiştir.
