7301 Ümmü Atıyye (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Bizler Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e İslâm üzere bey’at ettik. Şöyle ki, kendisi bize karşı “…Kadınlar Allah’a hiçbirşeyi ortak kılmamaları, hırsızlık yapmamaları… ” (el-Mümtehine:12) âyetini okudu. Ve bizi ölü üzerine çığlıkla ma’tem tutmaktan nehyetti. Bunun üzerine kadınlardan birisi (ki Ümmü Atıyye’nin kendisidir) bey’at etmekten elini çekti ve:
— Yâ Rasûlallah! Fulâne kadın Câhiliyet ma’teminde bana yardım etmişti. Ben şimdi onun bendeki hakkını karşılayıp ödemek istiyorum! dedi.
Rasûlüllah da o kadına hiçbirşey söylemedi. Bunun üzerine kadın gitti. Sonra (o kadından müsâade alarak) dönüp bey’at etti.
Ümmü Atıyye: Benimle beraber bey’at eden kadınlardan ancak (Enes’in anası ve Ebû Talha’nın karısı olan) Ümmü Suleym, Ümmü’l-Alâ, Ebû Sebre’nin kızı Muâz ibn Cebel’in karısı yahut Ebû Sebre’nin kızı ve Muâz ibn Cebel’in karısından başkası bu bey’atteki feryâdla ağlamama şartına vefa etmedi, demiştir.
