7276 Bıze Ma’mer ibn Hâlid, ez-Zuhrî’den; o da Sâlim’den tahdîs etti ki, babası Ibn Omer (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) Hâlid ıbnu’l-Velîd’i Cezîme oğulları kabilesi üzerine bir askerî birlikle gönderdi. (Hâlid onları İslâm’a çağırdı.) Fakat onlar (‘Eslemnâ – Biz müslümân olduk” demeyi güzel yapamıyorlardı da onun yerine “Saba’nâ, saba’nâ – Şirkten çıktık, şirkten çıktık (yani müslümân olduk)!” dediler. Bunun üzerine Hâlid bunlardan bir kısmını öldürmeğe, bir kısmim da esîr etmeğe başladı. Ve bizden, seriyyede bulunan herbir askere kendi esirini verdi de, bizden herbir askere kendi elindeki esirini öldürmesini emretti. Bu emir üzerine ben:
— Vallahi ben esirimi öldürmem; arkadaşlarımdan hiçbirisi de esirini öldürmeyecektir! dedim.
(Suleym oğulları ise esirlerini öldürmüşlerdi.) Sefer sonunda Peygamber’in huzuruna vardığımızda bunu kendisine arzettik. Bunu duyunca Rasûlüllah iki kerre:
— “Allah’ım! Ben Hâlid’in işlediği bu işten Sana sığınıyorum!” diye duâ etti.
