3821 Urve ibnu’z-Zubeyr şöyle demiştir: İnsanlar Peygamber’e takdim edecekleri hediyelerini Âişe’nin nevbeti gününde vermeyi kasdederlerdi. Âişe şöyle dedi: Kadın arkadaşlarım (bundan gayrete gelerek) Ümmü Seleme’nin yanında toplandılar da:
— Ey Ümmü Seleme, şübhesiz biliyorsun ki, insanlar hediyelerini Âişe’nin nevbeti gününde getirmeye çalışıyorlar. Halbuki bizler de Âişe’nin hayır istemekte olduğu gibi hayır istemekteyiz. Binâenaleyh sen Rasûlüllah’a söyle de, O, insanlara hediyelerini kadınlarından kimin yanında bulunur ve kimlerin nevbet günlerini dolaşırsa, orada vermelerini emretsin! dediler.
Âişe dedi ki: Ümmü Seleme diğer kadınların kendisine söylediklerini nevbetinde Peygamber’e zikretti. Ümmü Seleme dedi ki:
— Ben bunu Peygamber’e zikrettim, O benden yüz çevirdi. Sonra benim nevbetimde bana geldiğinde kendisine bunu yine zikrettim, benden yine yüz çevirdi. Üçüncü nevbetim de geldiği zaman bunu kendisine yine söyledim. Bu defa bana: “Yâ Ümme Seleme, Âişe hakkında bana eziyet etme. Çünkü şu bir hakikattir ki, vallahi Âişe’den başka sizden hiçbir kadının örtüsü altında bulunduğum hâlde bana vahiy inmedi” buyurdu.
Bu hadîsin daha uzun bir rivayeti Hibe Kitabı, “Hibenin kabulü bâbı”nda geçmişti.
