Etiket: 2- Bir kimse diğer bir kimseyi bu âdildir diye tezkiye ettiği ve tezkiye edici:

2676 Ve el-Leys şöyle dedi: Bana Yûnus el-Eylî, İbn Şihâb’dan tahdîs etti. O şöyle demiştir: Bana Urve ibnu’z-Zubeyr, İbnu’l-Müseyyeb, Alkame ibnu Vakkaas ve Ubeydullah ibnu Abdillah (bu dört râvînin hepsi) Âişe hadîsinden bana haber verdiler. Bunların bâzısının hadîsi bâzısını doğrulayıp tasdîk etmektedir. (Âişe hadîsinin bu kısmı şöyledir): İftiracılar dediklerini dedikleri zaman, Rasûlüllah, Alî’yi ve Usâme’yi yanına çağırdı. Vahiy gecikince ehli ile ayrılması hususunda bunlarla istişare ediyordu. Usâme’ye gelince o: Âişe senin ehlindir, biz onun hakkında hayırdan başka bir şey bilmeyiz, dedi. Berîre de: Ben Âişe’de ayıplayacağım bir iş olarak şundan büyük bir şey görmedim: Âişe, küçük yaşta bir kadındı. Ev halkının hamurunu yoğururken uyurdu da evin besi koyunu gelir, o hamuru yerdi, demiş. Bunun üzerine Rasûlüllah (mescidde bir hutbe yaparak) şöyle buyurdu: “Ev halkım hakkında bana eza eden bir şahıs hakkında, bana kim yardım eder de, benim için ondan intikam alır? Vallahi ben ehlim hakkında hayırdan başka bir şey bilmiş değilim. Bu iftiracılar o adamın ismini de zikretmişlerdir ki, bu zât hakkında da ben hayırdan başka bir şey bilmiyorum…”