2319 Habbâb ibnu’l-Erett (radıyallahü anh) tahdîs edip şöyle dedi: Ben (Câhiliyet’te) demirci idim. Ben Âs ibn Vâil için bir iş yapmıştım. Bundan dolayı onun yanında benim alacağım toplandı. Ben ona geldim ve kendisinden alacağımı istedim. O:
— Hayır, vallahi sen Muhammed’e küfretmedikçe, sana borcumu ödemem, dedi.
Ben de:
— Dikkat et, Allah’a yemîn ediyorum ki, sen ölüp de sonra tekrar diriltilinceye kadar ben Muhammed’e küfretmem! Dedim.
Bu defa o:
— Ben ölecek, sonra da diriltilecek miyim? Dedi.
Ben de:
— Evet, dedim. Buna karşılık o:
— Şu muhakkak ki, orada benim için mal ve çocuk olacaktır.
Ben de borcumu sana öderim, dedi. Bunun üzerine Yüce Allah şu âyeti indirdi:
(Şu) âyetlerimizi inkâr eden ve ‘Bana elbette mal ve evlâd verilecektir’ diyen adamı gördün mü?” (Meryem: 77).
