6889 Bize Ma’mer ibn Râşid, ez-Zuhrî’den; o da Ebû İdrîs’ten haber verdi ki, Ubâdetu’bnu’s-Sâmit (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ben bir topluluk içinde Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile bey’atlaştım da bey’atte şöyle buyurdu: “Ben sizlerle şu şartlar üzerine bey’atlaşıyorum: Allah’a (ibâdette) hiçbir şeyi ortak kılmamanız, hırsızlık yapmamanız, çocuklarınızı öldürmemeniz, ellerinizle ayaklarınız arasından bir iftira düzüp getirmemeniz (yani kendiliğinizden kimseye hiçbir iftira düzüp atmamanız), hiçbir ma’rüf işte bana isyan etmemeniz. Sizden her kim bu sözünde durursa, onun ecri Allah’ın (fazilet ve kerem) zimmetindedir. Bu dediklerimden birini yapıp da ondan dolayı dünyâda yakalanırsa, bu onun için bir keffârettir ve bir temizliktir. Bunlardan birini yapıp da yaptığı fiili Allah örterse, onun bu işi de Allah’a kalır. Allah isterse onu azâblandırır, isterse onu affeder.”
Ebû Abdillah el-Buhârî: Hırsız, elinin kesilmesinden sonra tevbe ettiği zaman şâhidliği kabul edilir. Her hadd vurulan da böyledir, tevbe ettiği zaman şâhidliği kabul edilir, dedi.
