5422 Ebû Hureyre (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Peygamber’e bir adam geldi de:
— Helak oldum, dedi. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem):
— “Neden helak oldun?” dedi.
Adam:
— Ramazânda oruçlu iken ailemle cinsî münâsebet yaptım, dedi.
Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem):
— ” (Keffâret olarak) bir köle âzâd et” buyurdu. Adam:
— Bende köle alacak mal yoktur, dedi. Peygamber:
— “Öyleyse arka arkaya iki ay oruç tut” buyurdu. Adam:
— Ben bu oruca güç yetiremem, dedi. Peygamber:
— “Altmış fakiri doyur” buyurdu. Adam:
— Ben o kadar insanı doyuracak şeyi bulamam, dedi. Derken Peygamber’e içi hurma dolu bir zenbîl getirildi. Bunun üzerine Peygamber:
— “Hani o soran kimse nerededir?” buyurdu. Adam:
— İşte benim, buradayım, dedi. Peygamber:
— “Bu hurmayı al da yoksullara sadaka et” buyurdu. Adam:
— Benden daha fakır bir yoksula mı vereceğim yâ Rasûlallah? Seni hakk ile gönderen Allah’a yemîn ederim ki, Medine’nin kara taşlı iki tarafı arasında benim ailemden daha muhtâc bir aile yoktur, dedi.
Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) dişleri meydana çıkıncaya kadar güldü. Ve:
— “O takdirde siz buna (başkasından) daha haklısınız” buyurdu.
