5421 Câbir ibn Abdillah (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Babam Abdullah öldü. Yedi yahut dokuz tane yetîm kız bıraktı. Ben de dul bir kadınla evlendim. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bana:
— ”Evlendin mi yâ Câbir?” diye sordu. Ben de:
— Evet, dedim. Rasûlüllah:
— “Bakire ile mi yoksa dul ile mi evlendin?” dedi. Ben:
— Bakire ile değil, dul kadınla evlendim, dedim. Rasûlüllah:
— “Senin kendisiyle, onun da seninle oynaşacağı; senin onunla, onun da seninle gülüşeceği genç bir kızla evlenseydin!” buyurdu.
Câbir dedi ki: Ben de O’na:
— Babam Abdullah (Uhud’da) öldürüldü ve birkaç yetîm kız bıraktı. Ben de onların arasına kendileri gibi bir genç kız getirmekten hoşlanmadım. Bu sebeble onların işlerini görecek ve onların hâllerini iyileştirecek olgun bir kadınla evlendim, dedim.
Bunun üzerine Rasûlüllah:
— “Allah sana (eşin hakkında) bereketler ihsan etsin -yahut: Hayır ihsan eylesin-!” dedi.
