Ve şeriat kavi, gücü yeterse Hacca giderler; yol yürürler; gidip Beytullahı (Kabeyi) tavaf ederler. Ve hem cehennem ateşinden kurtulmak için Kabenin içine girmeğe çalışırlar.
Nitekim Hak Taala buyurmuştur: Her kim ki benim evime girerse, her türlü beladan emin olur, dünya ve ahiret korkusundan kurtulur.
Şimdi iyi bilmeli ki: Hak Taalanın beytullahı (evi) müminlerin gönlüdür. Resul buyurmuştur: “Müminin gönlü Allahın evidir; müminin gönlü Allahın arşıdır.”
Müminlerin gönlü Hakkın nazargahıdır (baktığı, göründüğü, yeridir). Halis gönüle günde yetmiş kez bakar, inayet, merhamet, şefkatle nazar eder. Her kimin gönlünde Hak korkusu yahut sevgisi var ise o bakışın eseri görünür. Ve eğer yok ise sanık dildir (kırık, işe yaramaz gönüldür). O kimse taş gönüllüdür. Taşa su etki etmez ona da söz etki etmez ona da söz etki etmez.
Şurası bilinsin ki: Tarikat için Hacca gitmek, mürebbinin (eğitimcinin, mürşidin) gönlüne girmektir. Zahiren (şeklen, bedenen) Kabee giden, ayağı ile yürür gider. Amma gönül kabesine yüzü üzeri yürür gider. Dünya padiahları da Kabeye karşı başlarını yere koyup yüzlerini toprağa sürerler; yani namaz kılarlar; Hakka niyaz ederler.
Amma arif olan kişi Hakkı bilir, kendisine secde kılar. Hakkı bilmeyen sonuna dek müşkil (zorluk-şüphe) içinde kalır.
Hemen cehdedip (çabalayıp) bir gönül ele getirmeğe (gönül kazanmaya) gayret eyle ki Kabeye varasın; Hakkı kendi evinde göresin.” (Erdebilli Şeyh Safi ve Buyruğu; s. 51 vd….)
Yukarıdaki alıntı göstermektedir ki Anadolu Aleviliğinin kutsal kitabı Buyruk, Sünni tapınma biçimlerinin yerine Batıni içerikli ibadet ve davranış biçimlerini önermektedir.
Burukta dile getirilen bu görüşler, çok daha açık ve net olarak Yunus Emrenin şiirlerinde karşımıza çıkmaktadır. (ilgili bölüme bakınız).
Bu nedenledir ki Yunus Emrenin Batıni özlü şiirlerinin okunması Ebusuud Efendi tarafından dinsizli belgesi sayılmıştır. 16. yüzyılın bu otoriter Seyhülislam; bu şiirleri okuyanların katledilmesi yönünde fetva vermiştir. (Semah Maddesine bakınız).