Alevilikte üçüncü imam olan İmam Hüseyin, 625 ya da 626 yılında Medinede doğmuştur, Muhammedin kızı Fatımanın ikinci oğludur.
Lakabı, Eşşehit, künyesi Ebu Abdullahtır. İmam Hüseyin, şehitler şahı diye anılır. Islamiyetin en umutsuz döneminde; canını, evlatlarını, akrabalarını feda ederek Peygamber yolunu canlandırmasıyla, müminlerin gönlünde sultan olarak taht kurmuştur.
Hz.Peygamber, Ana Fatımaın evinin önünde geçerken, İmam Hüseyinin ağladığını duyup ana Fatımaya, “Bilmez misin ki onun ağlayışı beni incitir” demişti. Peygamberin, Hüseyinin dudaklarını öptüğü, yanağını yanağına sürüp sevdiği bütün kaynaklarda vardır. Peygamber Muhammed, ona, “Cennet gençliğininefendisi” demiştir. Hüseyin; Peygamberin terbiyesi ile yetiştirilmiştir.
Aleviler için, İmam Hüseyinin ayrı bir yeri vardır. İmam Hüseyinin kişiliği, tavrı, düşünceleri ve başına gelenler; yüzyıllar boyunca bir destan gibi kuşaktan kuşağa aktaılarak bugünlere gelmiştir. Bir boyutuyla trajedi olan olay, öbür boyutuyla toplumsal bir başkaldırmanın filizi olmuş; sönmez bir meşale olarak gönülleri tutuşturmuştur.