İşte, Ömerin Hüseyine saldırmak için ağır davranmasını bu suretle yorumlayan İbni Ziyad, derhal yeni bir plan düzenlemiş; en emin olduğu sadık adamlarından ve en hareretli Emevi taraftarlarından Şimr Zilcuvşen, Şeyh bin Rebi ve Amr ibni Haccarı kuvvetli bir müfreze ile Kerbelaya göndermiş ve bunlara şu kesin direktifi vermişti: «Hüseyin, ya Emirülmüminin Yezide biat edecek veya önce Kufeye gelerek bize teslimiyet gösterecektir. Ancak, bunlardan birini yaptıktan sonra Şama gidebilecektir. Bu iki şarttan birini yapmadığı taktirde, behemehal (ne olursa olsun, ne yapıp yapıp, mutlaka) yola getirilecektir.
Kerbelaya gidiniz, Ömerin kuvvetlerine katılınız ve Ömere de şu emrimi bildiriniz: Hüseyinin kaçmasına meydan vermemek için, karargahının etrafı uzaktan uzağa askerlerle çevrilecek… Fırat nehri kıyıları da muhafaza altına alınarak Hüseyin ile yanındakiler bize tamamıyle itaat ve teslimiyet gösterinceye kadar, kendilerine bir damla su verilmiyecek. Bütün bunlara rağmen, Hüseyin yine inat ve ısrarda devam ederse, mesele derhal kılıçla hal edilecek….» demişti.
İbni Ziyadın bu üç sadık adamı, yıldırım süratiyle, Kerbelaya gitmişler. Ömere katılarak, İbni Ziyadın bu son emrini bldirmişlerdi.
Ömer, bu emre itaat edeceğini bildirmişti. Fakat, imam Hüseyini kendi tarafından Şama göndererek Halife Yezidin gözüne girmek hulyasından de vazgeçmemişti. İmam Hüseyin ile gizlice tekrar müzakereye girişmek istemişti.
Şimr, bunu hiseder etmez, derhal İbni Ziyada bir mektup göndermiş: Ömer ile imam Hüseyin arasında gizli bir müzakere cereyam ettiğini bildirmişti.
İbni Ziyad, artık öfkeden çıldıracak hale gelmişti: «Ya Ömer… Biz seni oraya, Hüseyin ile muhabbet etmen için göndermedik… Ya derhal emirlerimi yapacaksın; veya oradaki askerin kumandasını Şimre bırakarak buraya geleceksin. İstediğin Rey ve Taberistan vilayetlerinin fermanı, Şimre gönderilecektir….» diye, sert bir mektup yazmış, göndermişti.
Bu mektupta şu satırlar da yazılıydı: «Hüseyin, Emirülmüminin Yezide biat etmez veya buraya gelmemekte ayak direrse, onunla savaşacak, burnunu, kulağını kesecek ve cesedini atlara çiğneteceksin (Ravzatülahbab) .»
Ömer, bu mektubu alır almaz, büyük bir telaşa kapılarak; Kufeden gelen İbni Ziyadın adamlarını toplamış: Ben, İbni Ziyad gini akıllı bir Emirin verdiği emir ve talimata muhalefet edecek kadar küstah ve şuursuz değilim. Maksadım, meseleyi kan dökmeden halletmek ve İslam aleminde bir hoşnutsuzluğa meydan vermemekti. Madem bu düşüncem hoş görülmüyor; şu halde aldığım emir ve direktif gereğince harekete geçiriyorum…. demiş ve ilk hareket olmak üzere de İbni Haccac adında birini, beş yüz kişilik bir kuvvetle Fırat kıyılarının muhafazasına memur etmişti; Hüseyin ile adamlarını Fırata yaklaştırmayacaksınız… diye emir vermişti.