Muhammed koyuca buğday tenliydi, Mansür ona “muhammem (kara)” derdi. Şişman, yiğit, çok namaz kılan ve oruç tutan, güçlü kuvvetli bir adamdı. Bir gün minberde hutbe okuyordu, boğazına balgam geldi, gidip tükürüp geldi. Bu durum üç defa tekerrür etti. Üçüncüde. tekrar gidip gelmemek için bir yer aradı, bulamayınca camiin tavanına tükürdü, tükrüğü tavana yapıştı. (Bu olayl kuvvetlitiği anlatılmak isteniyor.) Muhammedin durumu sorulduğunda: «Öyle bir fitnedir ki o, fitnede atının ayağı suda iken Muhammed ve ana baba bir kardeşi öldürülecek.» demiştir. Muhammed öldürülünce İsa, Msağullarinil ve Caferin bütün mallarını aldı. Cafer, Mansürun huzuruna çıktı ve: «Ebü Ziyada arazimi geri vermesini emret.» dedi; Mansür: «Bana karşı nasıl böyle konuşabiliyorsun? Seni mahvedeceğim.» şeklinde karşılık verdi. Bunun üzerine Cafer: «Acele etme, altmış üç yaşıma girdim. Babam, dedem ve Ali b. Ebi Talib bu yaşta öldüler. Sende şu şu haklarım var. Eğer senden sonra yaşarsam, aynı haklarım yerine geçecek kişide olacak.» dedi. Mansür onu yanından uzaklaştırdı ve arazisini vermedi. Halife Mehdi daha sonra o araziyi çocuklarına verdi. Muhammed, Abdullah b. amir el-Eslemiye: «Üzerimize bir bulut gelecek; yağmur yağarsa zafer kazanırız, onların tarafına geçerse, kantmı yağ taşlarının yanında görürsün.» demişti. Abdullah diyor ki: «Vallahi, bulut üzerimize geldi ve yağmur yağdırmadan İsa ve adamlarının tarafına geçti. Galip geldiler ve Muhammedi öldürdüler. Onun kanını yağ taşlarının yanında gördüm.» Öldürülmesi 145 yılı ramazan ayının on dördüncü günü olan pazartesi gününe rastlar. Lakabı Mehdi ve Nefsuz-Zekiyye idi. Abdullah b. Musab b. Sabit o ve kardeşi için şu mersiyeyi söyle «Ey iki dost! Kınamayı bırakın, bilin ki ben bu konuda sizden daha ileride bulunuyorum. Peygamberin kabrinde durup selam verin; orada durup selam vermenizde bir mahzur yoktur. O kabir soy, güzel hasletler ve şeref bakımından zamanının en O kişi ülkelerimizdeki zulmü adaletiyle yok etti ve büyük işler başararak bize iyilik etti. Doğru yoldan uzaklaşmadı, zulmetmedi, ağzından kötü bir söz çıkmadı. Gece ve gündüz, Peygamberden sonra birine tazim etseydi o kişi sen olurdun. Veya ondan önce birine selamet verdiyse, ona selamet vermesi gerekirdi. İbrahimi kurban ettiler; o kurbanların en hayırlısıdır, günleri savaşmakla geçti onun. Bir kahraman ki zorluklara bizzat dalar, isabetsizlik ve temkinsizlik yapmaz, sarsılmaz ve teslim olmaz. Kılıçlar onu kesinceye kadar… Onların ölümü çok kere kılıçla oldu. Çok kere de Hasanoğulları kurban edildiler; haremlerine saldırıldı, malları yağmalandı. Hanımları evlerinde yas tutuyorlar; güvercinler öterken onlar da güvercinler gibi “hü” çekiyorlar. Onun ölümüyle mükafat elde ediyorlar ve İmamın yanında şeref kazanmak istiyorlar. Vallahi, —Allahın salat ve selamı üzerine olsun— Peygamber ümmetinin, oğullarını öldürdüklerini ve kanlarını akıttıklarını görse yakınlarının haklarına riayet etmedikleri ve haram şeyleri mübah saydıklarını anlar.» Muhammed öldürülünce İsa Medinede bir kaç gün kaldı, sonra ramazanın on dokuzuncu günü Umre yapmak için Mekkeye doğru çıktı. Medinede yerine Kesir b. Husaynı bıraktı. Orada bir ay kaldı, sonra Mansür oraya Abdullah b. Rebi el-Harisiyi vali tayin etti.