Daha önce Mansürun bunları hapsettiğini zikretmiştik. Bir rivayete göre de bunları Riyah hapsetmiştir. Ali b. Abdullah b. Muhammed b. Ömer b. Ali anlatır: Biz Maksürede Riyahın kapısında hazır bulunduk. Bir münadi gelerek: «Burada Hüseyin soyundan olanlar gelip şuradan girsinler.» dedi, bunlar Maksüreden girerek Mervan kapısından çıktılar. Daha sonra: «Hasan soyundan olanlar da bu kapıdan girsinler.» dedi, bunlar da Maksüre kapısından girdiler. Arkalarından hapishane bekçileri Mervan kapısından girdiler, pranga getirilmesini istediler ve hepsini prangaya vurup hapse attılar. Prangaya vurulanlar şunlardır: Abdullah b. Hasan b. Hasan b. Ali, Hasan b. Hasanın oğulları Hasan ile İbrahim, Cafer b. Hasan b. Hasan, Davud b. Hasan b. Hasanın oğulları Süleyman ile Abdullah, Beni İbrahim b. Hasan b. Hasan ailesinden Muhammed, İsmail ve İshak, Abbas b. Hasan b. Hasan b. Ali, Musa b. Abdullah b. Hasan b. Hasan. Riyah bunları hapsettiğinde içlerinde Ali b. Hasan b. Hasan b. Ali el-abid yoktu. Ertesi gün olunca elbisesine bürünmüş bir adam geldi, Riyah ona: «Ne istiyorsun?» diye sordu. Adam: «Ailem fertleri ile birlikte hapsedilmeye geldim, ben Ali b. Hasan b. Hasanım.» dedi. Bunun üzerine Riyah onu da hapsetti. Muhammed oğlu Aliyi kendisi için propoganda yapmak üzere Mısıra göndermişti. Bu haber Mısır valisine ulaştığında ona: «Ali sana saldırmak ve taraftarları ile birlikte kıyam için geldi.» denildi. Bunun üzerine Mısır valisi Aliyi yakalayıp Mansüra gönderdi. Ali her şeyi itiraf etti ve babasının taraftarlarının tek tek adlarını söyledi. Bunlar içinde Abdurrahman b. Ebii-Mevla ile Ebu Hubeyr de vardı. Mansür bunların ikisini dövdü, Aliyi de hapse attırdı. Ali ölünceye kadar hapiste kaldı. Mansür Riyaha onlarla birlikte “ed-Dibac” diye bilinen Muhammed b. Abdullah b. Amr b. Ösman b. Affanın da hapsedilmesi için mektup yazdı. Muhammed b. Abdullah, Abdullah b. Hasan b. Hasanın kar deşi idi. Bunun üzerine Riyah Muhammed b. Abdullahı da onlarla birlikte yakaladı. Bir rivayete göre Mansür sadece Abdullah b. Hasan b. Hasan b. Aliyi hapsedip aç susuz bırakmış, Hasanın diğer çocuklarını ise serbest bırakmıştı. Kardeşi Abdullaha üzüldüğünden Hasan b. Hasan b. Hasanın benzi solmuştu. Mansür: «Susuzluk ona ne yaptı?» diyordu. Hasan b. Hasan b. Hasan, İbrahim b. Hasan develerini yemlerken ona uğradı ve: «Abdullah hapiste iken sen develerini mi yemliyorsun, ey çocuk, çöz o develeri.» dedi. İbrahim de develerin iplerini çözüp serbest bıraktı ve arkasından bağırdı. Daha sonra bu develerden hiç birisi bulunamadı.» Abdullah b. Hasanın hapsi uzayınca Abdülaziz b. Said Mansüra: «Hasanın oğulları serbest iken Muhammed ile İbrahimin çıkacağını mı zannediyorsun? And olsun ki, onlardan her biri için insanların kalbinde arslan korkusu vardır.» dedi. Bu sözler Hasan soyundan olan diğerlerinin hapsedilmelerinin sebebi oldu.