Denildiğine göre, Kuteybe Buharadan Neyzek ile birlikte geri döndüğünde Neyzek gördüğü fetihlerden korkuya kapılmış olarak arkadaşlarına şöyle dedi: “Ben bu adamla birlikteyim, ama Ona karşı kendimi emniyette hissedemiyorum. Ondan izin alıp geri dönsem her halde isabetli olur.” Arkadaşları kendisine: “Öyle yap.” deyince Neyzek Kuteybeden izin istedi. Kuteybe de Amulde iken Ona izin verince Neyzek Toharistana gitmek üzere geri döndü ve Nevbahara varıncaya kadar hızlıca yoluna devam etti. Burada inip dualar etti ve bereketinden yararlanmak istedi. Daha sonra arkadaşlarına şöyle dedi:
“Kuteybenin bana vermiş olduğu izinden dolayı pişman olduğundan şüphe etmiyorum. O pek yakında Muğire bin Abdullaha haber gönderip beni hapsetmesini emredecektir.”
Gerçekten de Kuteybe Neyzeke izin verdiğinden dolayı pişman olmuş.
Muğireye haber göndererek Neyzeki hapsetmesini emretmişti. Neyzek yola koyulurken Muğire de Onu takibe başlamıştı. Ancak Muğire Onun Hulır.. Geçidine girmiş olduğunu görünce bırakıp geri döndü. Neyzek açıktan açığ itaatsizliğe yöneldi ve Belh asbahbezi ile Merv er-Rüz hükümdarı Bazan ve Talekan, Fariyab, Cüzcan hükümdarlarına mektuplar yazarak onlardan Kuteybeye karşı gelmelerini istedi. Onlar da bu isteğini kabul ettiler. Baharın gelişiyle birlikte bir araya toplanıp Kuteybeye hücum etmek üzere onlarla sözleşti. Diğer taraftan Kabul Şaha mektup yazarak yardımcı olmasını ve kıymetli eşyalarıyla malını ona göndererek mecbur kaldığı takdirde yanına gelmesi için müsaade etmesini istedi. O da bunu kabul etti.
Toharistan hükümdarı Cebgüye güçsüz bir kimse idi. Neyzek Onu yakalayarak kendisine muhalefet etmemesi için altın zincirlere bağladı. Halbu vaktiyle Cebgüye hükümdar, Neyzek de Onun kölesiydi. Neyzek Cebgüyeden yana kendisini emniyete aldıktan sonra Kuteybenin amilini Cebgüyenin ülkesinden çıkarttı. Kuteybe de kış mevsiminden önce Neyzekin isyanını ve karşı gelişini haber aldı. Ancak bu sırada askerler dağılmış bulunuyordu, Be. bakımdan Kuteybe kardeşi Abdurrahman bin Müslimi on iki bin kişi ile birlikte Burükanın üzerine göndererek Ona: “Orada kal ve hiç bir şey yapma. Kış mevsiıni biter bitmez Toharistana doğru yürü ve benim sana yakın bir mesafede bulunacağımı da hatırından çıkartma.” dedi.
Abdurrahman bunun üzerine yola koyuldu. Kış mevsiminin sonu yaklaşınca Kuteybe Neysabüra ve diğer şehirlere mektuplar yazarak askerlerin yanına gelmesini istedi. Askerler beklenilenden daha erken yanına gelip toplandılar. Talekan hükümdarı isyan etmiş ve bu konuda Neyzek ile mutabık kalmıştı. Kuteybe bu isyanda hükümdarın üzerine giderek Talekan halkına hücum etti ve çok sayıda kimseyi öldürdüğü gibi dört fersah boyunca iki sıra halinde pek çok kişiyi de astı. Bundan sonra Neyzek ile savaşa girmeden önce bu yıl nihayete ermiş olduğundan geri kalan kısmını inşaallah 91. yılın olaylarını anlatırken tamamlayacağız.