Denildiğine göre bu yıl Katari ile Ubeyde bin HiHU ve beraberlerinde bulunan Ezrakiler helak olup gitmişti.
Bunun sebebine gelince: Ezrakiler daha önce sözünü ettiğimiz şekilde darmadağın olup Hacdc da Katarinin Taberistana doğru yola koyulduğu haberini alınca Süfyan bin Ebredi oldukça kalabalık bir ordu ile üzerlerine gönderdi. Süfyan askerleriyle birlikte yola koyuldu. Taberistanda Küfe halkından müteşekkil bir ordunun başında olarak ishak bin Muhammed bin Eşas ile bir araya geldiler. Her ikisi ordularıyla birlikte Katarinin peşine takıldılar ve Taberistandaki dağ yollarından birisinde yetişip çarpıştılar. Bu çarpışma sırasında etrafındakiler Katariyi bırakıp dağıldılar. Kendisi de atından düşerek yolun dibine kadar yuvarlandı. Bölge halkından Müslüman olmayan birisi yanına geldi. Katari kendisine: “Bana su ver.” deyince bu kişi: “Sen de bana karşılık olarak bir şey ver.” dedi. Katari ona şu cevabı verdi: “Yanımda silahımdan başka hiç bir şeyim yoktur. Bana su verecek olursan, onu sana veririm.” Bunun üzerine bu kişi Katarinin başının ucuna kadar gitti. Daha sonra üzerine üstten bir taş yuvarladı. Bu taş Katarinin bacağına isabet etti ve bacağım tutmaz hale getirdi. Daha sonra bu kafir kişi başkalarını da yanına çağırdı. Kafir onu tammamakla birlikte Katarinin silahlarının mükemmelliğinden, görünüşünün yerinde oluşundan ileri gelenlerden birisi olduğunu fark etmişti. Kufelilerden bir grup gelerek Katarinin işini bitirdi. Temimli Sevre bin Hur, Cafer bin Abdurrahman bin Mihnef, Sabbah bin Muhammed bin Eşas ve onların azatlı kölesi olan Bazan ile Ömer bin Ebi s-Salt bu gelenler arasındaydı. Bunların hepsi de Onu kendisinin öldürdüğünü söylediler.
Bunun üzerine Ebul-Cehm bin Kinane yanlarına gelerek şöyle dedi: “Siz kendi aranızda anlaşıncaya kadar başını bana teslim ediniz.” Katarlnin başı Ebu-Cehme verilince O da bunu Küfelilerin komutanı olan ishak bin Muhammedin yanına götürdü. ishak da Süfyanın yanına gönderdi. Süfyan Ebul-Cehm ile birlikte Haccaca, Haccac da Abdülmelikin yanına gönderdi. Abdülmelik bunun üzerine maaşını iki bin dirheme yükseltti.
Süfyan daha sonra geri kalan Ezrakilerin üzerine gidip etraftarını çevirdi. Arkasından münadisine şöyle seslenmesini emretti: “Kim arkadaşını öldürüp bize gelecek olursa, o emniyettedir. ”
Bununla ilgili olarak Ubeyde bin Hilal şu beyitleri söylemiştir:
Yemin ederim, Esamın konuşmasıyla Şüphe içinde olanlar şifa buldular. Yemin ederim, Süfyana beyat edersem, Ve dinimi bırakırsam cahillik ederim içinde bulunduğumuz şu durumun şekvasını Allaha yapıyorum. Her taraftan üzerimize atışlar yapılıyor, Muhasara bizleri yok etse de Aralarında belki öldürülen de olur.
Süfyan muhasaraya devam etti. Sonunda bineklerini yemek zorunda kaldılar. Daha sonra Süfyanın karşısına çıkıp çarpıştılar. Süfyan hepsini öldürdü ve başlarını Haccaca gönderdi.
Süfyan bundan sonra Denbavend ile Taberistana girdi. Haccac Cemacim Vakasından önce alıncaya kadar oralarda kaldı.
Bazı ilim adamları der ki; Ezrakiler Katari ile Ubeydenin öldürülmesinden sonra ortadan kalktılar, çünkü onlar aynı karargahın birbiriyle yan yana bulunan tek bir birliği durumunda idiler. ilk başkanları Nafi bin Ezrak, sonuncuları ise Katari ve Ubeydedir. Onların bu durumları yirmi küsur yıl devam etmiş bulunuyor. Ancak ben Hişam döneminde isyan eden ve Sivar bin Eşarın azatlı kölesi olan Temimli Subayh el-Mazini konusunda şüpheliyim. Onun Ezrakilerden ya da Sufriyyeden olduğu söylenmiştir. Durum ne olursa olsun Onun bu isyanı uzun sürmemiş ve ayaklanmasının akabinde öldürülmüştür.