Basrada Haricilerden bir grup Ceddar adında bir adamın yanında sürekli olarak toplanıp konuşuyor ve yöneticilerin aleyhinde bulunuyorlardı. Bunun üzerine Ubeydullah bin Ziyad bin Ebih onları yakalamış, hapsetmiş ve onlara:
“Kim bir başkasını öldürürse onu serbest bırakacağım” demişti. Gerçekten onların bir kısmı diğer bir kısmını öldürmüş ve ibn Ziyad sağ kalanları serbest bırakmıştı. Bu katiller arasında Tavvaf bin Gallak da bulunuyordu. Arkadaşları son derece kızarak, “Kardeşlerimizi öldürdünüz.” deyip onları kınamışlar, onlar da: “Biz buna zorlandık, Müslüman bir kimse küfre girmesi için zorlanır ve küfre girer, fakat kalbi iman ile dolu olur.” şeklinde karşılık vermişlerdi.
Ancak Tavvaf ve arkadaşları bu yaptıklarından dolayı son derece pişman olmuşlardı ve şöyle diyorlardı: “Bu işin, bir tövbesi yok mudur?” Sürekli olarak öldürülenlere ağlıyorlar öldürdükleri kimselerin akrabalarına diyetlerini ödemek istemişler, ancak onlar bu diyetleri kabul etmemişti. Öldürdüklerine karşılık kısas yapılmasını teklif etmişler, ancak maktullerin akrabaları bunu da reddetmişti. Bu şekilde bu sıkıntıları devam ederken Tavvaf, Hesbas bin Sevr es-Sedüsı ile karşılaşmış, “Bizim için bir tövbe yolu var mıdır?” diye sormuş, Heshas da Ona: “Evet, Allahın kitabında senin için tek bir ayetten başka bir şey görmüyorum. Cenab-ı Allah şöyle buyurur:Sonra senin Rabbin şunların, şu işkenceye uğratıldıktan sonra hicret eden, sonra savaşan ve sabredenlerin yanındadır. Elbette bunlardan başka Rabbin bağışlayan ve esirgeyendir. (en-Nahl suresi, 110) diye karşılık vermişti. Bunun üzerine
Tavvaf arkadaşlarını ibn Ziyada isyan etmeye davet etmiş, onlar da H. 58. yılda Tavvafa beyat ederek isyana karar vermişlerdi. Tavvafın bu adamları Basralı Abdi Kaysoğullarından yetmiş kişilik bir grup idiler. Ancak aralarından birisi onları ibn Ziyada gammazlamış, Tavvaf bu ihbarı duyunca isyan etmekte acele ederek hemen o gece isyana kalkışmış ve adamın birini öldürüpel-Celha denilen yere gitmişlerdi. Übeydullah bin Ziyad savaşçı emniyet kuvvetlerini bunların üzerine göndermiş, aralarında meydana gelen çarpışmalarda Ubeydullahın emniyet kuvvetleri hezimete uğrayarak dönüp Basraya kaçmışlar, Tavvaf ve adamları ise onları Basraya kadar kovalamışlardı. O gün Ramazan Bayramının ilk günüydü. Ancak Müslümanlar hemen bunların üzerlerine atılmış, aralarında meydana gelen çarpışmalarda Hariciler öldürülmüş, Tavvaf yanında altı kişi ile birlikte sağ kalmıştı. Tavvafın atı son derece susamış olduğundan hemen suyun bulunduğu yere yönelmiş, emniyet kuvvetleri de onu bir mızrak ile vurup öldürmüş ve asmışlardı. Sonra arkadaşları onu alıp defnetmişlerdi.