Bu yıl içinde Müslümanlar Ellean (Kafkasya bölgesinde bir yer)a ve çevresine gazaya çıkmışlar, bunları büyük bir hezimete uğratarak halktan birçok kimseyi ve askeri valilerinden bazılarını da öldürerek geri dönmüşlerdi. Yine bir rivayete göre bu yıl içinde Haccac bin Yusuf dünyaya gelmişti. Yine bu yıl içinde Muaviye Mervan bin el-Hakemi Medineye Halid bin el-As bin Hişamı da Mekkeye vali tayin etmiş, Mervan da Abdullah bin Haris bin Neyfeli Medine kadılığına getirmişti.
Bu yıl içinde Muğire bin Şube Küfe Valiliğinde bulunuyor, kadılığını da Şureyh yürütüyordu. Horasanda ibn Amirin tayin etmiş olduğu Kays bin el-Heysem görev yapıyordu. Başka bir rivayette Kays bin Heysemi Horasana Muaviye tayin etmişti. ibn Amir Basra Valiliğine getirilince Kaysı bu görevinde bırakmıştı.
Nehrevanda yaralanarak kaçıp bir kenara çekilerek bekleyenlerin nihayet yaraları iyileşmişti ve Ali de onları affetmiş bulunuyordu. Bunlar bu yıl içinde tekrar harekete geçmişlerdi. Bunun da sebebi şu idi: Bu Haricilerden daha evvel Nehrevanda yaralanan ve yarası iyileştikten sonra Reye giderek orada bazı adamlarıyla birlikte ikamet etmiş bulunan Hayyan bin Zabyan esSülemi Alinin şehit edildiğini haber almış bulunuyordu. On kişiye yakın olan adamlarını toplamış ve onlara Alinin öldürüldüğü haberini vermişti. Bunların arasında Sahm bin Rabia el-Absi de bulunuyordu. Sahm arkadaşlarına: “Onun eli kesilmedi, boynu kılıçla vuruldu!” demiş ve Alinin (Allah Ondan razı olsun ve Haricilerden de rızasını esirgesin.) öldürülmesine şükretmişti. Ancak, daha sonraları Haricilerin görüşünden dönmüş ve sulha razı olmuştu. Toplantılarında Hayyan bin Zabyan es-Sülemi Haricileri ehl-i kıbleye karşı isyana ve onlarla savaşmağa davet etmiş, onlar da hep birlikte Küfeye gelerek Muaviyenin buraya gelip Muğire bin Şubeyi mağlup etmesine kadar beklemişlerdi. Hayyan bin Zabyan burada ikamet ettiği müddetçe hiç de kötü yola sapmamış, doğru bildiği bir hayat sürdürmüştü. Bazıları gelip de: “Falan Alinin taraftarlarının görüşündedir, falan ise Haricilerin görüşündedir.” diye söyledikleri zaman O: “Yüce Allah bunların arasında hükmünü verinceye kadar bunlar böyle ihtilaf halinde olup gidecek, nihayet Yüce Allah mümin kulları arasında hükmünü verecektir” derdi. Bundan dolayı Müslümanlar da ondan emin idiler. Ancak Küfedeki Hariciler birbirleriyle görüşüp buluşuyor ve Nehrevan gününde öldürülen kardeşlerinin anılarını zikrediyorlardı. Hariciler üç kişiden birini başlarına geçirmek konusunda anlaşmışlardı. Bu adamlar şunlardı: Birisi Teym er-Ribab Kabilesinden olan Mustavrid bin Ullife el-Teymi, diğeri Nehr gününde öldürülmüş olan Zeyd bin Husaynın amcasının oğlu olan Muaz ibn Cüveyn et-Tai ve üçüncüsü de Hayyan bin Zabyan esSülemi. Dört yüz kadar Harici bir araya toplanmış, başlarına kimi geçirecekleri hususunda istişare etmişler, fakat bu üç kişiden her biri liderlikten kaçınmıştı. Nihayet kendi aralarında Müstevrid bin Ullifeyi tayin ederek Cemaziyülahir ayında beyat etmişlerdi. Burada toplanan Hariciler isyan etmek üzere anlaşmış ve her türlü hazırlığı yaparak H. 43. yılın Şaban ayının birinci gününde (8 Kasım 663) isyan etmişlerdi.