Bu yıl içinde Muaviye, Abdurrahman bin Kabas bin Eşyemi Cezire bölgesine göndermişti. Burada Horasanda bulunan el-Kermaninin dedesi Şebib bin Amir görev yapmaktaydı. Şebib Nusaybinde bulunuyordu. Hitde bulunan Kümeyi bin Ziyada haber göndererek Şamdan dönenler hakkında bilgi vermişti. Kumeyl bin Ziyad, Şebib bin Amire yardım etmek üzere altı yüz atlı ile yanına varmıştı. Abdurrahmana ve yanında bulunan Maan bin Yezid esSülemiye yetişmiş, onlara saldırarak çarpışmış ve her ikisini hezimete uğratarak askerlerini mağlup edip Şamlılardan birçok kimseyi öldürmüş ve kaçanları takip ederek hiç bir yaralıya da yardım edilmemesini emretmişti. Bu çarpışmalarda Kumeylin adamlarından da iki kişi öldürülmüştü. Kumeyl durumu ve elde ettiği zaferi Aliye bildirince Ali kendisinden hoşnut olduğunu bildiren bir cevabi mektup yazıp, memnuniyetini belirtmişti, çünkü daha evvel zikrettiğimiz gibi Ali Kümeyi bin Ziyada son derece kızgın idi.
Şebib bin Amir Nusaybinden gelip Kumeylin Şamlılara karşı çarpışmalara giriştiğini ve zafer elde ettiğini görüp Onu kutlamış ve kaçan Şamlıları takip ederek Fıratın karşı yakasına kadar geçerek onları izlemiş ve Baalbeke varıncaya kadar önüne çıkan kimselere karşı akınlar düzenlemişti. Muaviye Habib bin Meslemeyi Onun üzerine göndermiş, fakat Şebibe yetişememişti. Şebib bin Aznir Iraka varıncaya kadar bütün bu bölgede bulunan muhaliflerin davarlarına el koymuş, silahlarını ve atlarını ellerinden alıp Nusaybine geri dönmüş ve durumu Aliye mektupla bildirmişti. Ali Ona bir mektup yazarak Müslümanların mallarına el uzatmamasını, ancak savaş aracı olan silah ve atları almasını söylemiş ve şöyle demişti: “Allah Şebibe merhamet eylesin! O akını ta uzaklara kadar sürdürmüş ve yardımı da acele yapmıştı.”