Bu yıl içinde Resulallahın mührü Osmanın elinden Medineye iki mil mesafede bulunan Eriş kuyusuna düşmüştü. Bu kuyuda çok az su vardı. Mührün içine düşmesinden sonra da bütün suyu boşaltılmıştı.
Nebi diğer milletleri islama ve Allah yoluna davet etmek için mektuplar yazdığı sırada bu mührü yaptırmıştı. Ona: “Mühürlü olmayan bir mektubu onlar okumazlar” denmiş, bunun üzerine de Resulallah kendisine demirden bir mührün yapılmasını emretmişti. Mühür yapıldıktan sonra onu parmağına geçirmiş, fakat hemen Cebrail gelip onu bu işten alıkoymuştu. Nebi bu mührü atıp yerine bakırdan bir mührün yapılmasını emretmiş ve parmağına takmıştı. Ancak Cebrailin tekrar gelip “At bunu” demesi üzerine yine Resulallah bu bakırdan olan mührü de atıp yerine gümüşten bir mühür edinmiş ve parmağına takmıştı. Cebrail tekrar gelip bunu kullanmasını emretmiş, Resulallah da bu yüzüğü ve mührü edinmişti. Bu mühürde üç satır vardı. Birinci satırda “Muhammed”, ikinci satırda “Resul”, üçüncü satırda ise “Allah” yazılıydı. Resulallah ahirete irtihal edinceye kadar bu mührü kullanmıştı. Ebu Bekir de vefat edene kadar bu mührü kullanmış, arkasından Ömere geçmiş, O da vefat edene kadar kullanıp Osmana intikal ettirmiş ve Osman da bu mührü altı yıl müddetle kullanmıştı.
Müslümanların su ihtiyaçlarını temin etmek için Medine yakınlarında bir kuyu kazılmıştı. Osman bu kuyu başında oturmuş yüzüğü ile oynuyorken yüzük elinden kaymış, kuyunun içine düşmüştü. Kuyunun içinde mührü çok aramışlar ve kuyunun bütün suyunu boşaltınışlarsa da yine mühür bulunamamıştı. Osman bu mührü bulabilecek kimseye çok büyük miktarda mükafatlar vaat etmişti. Ancak mühür bulunamayınca son derece üzülmüş, bulunmasından ümidini kesince de aynı şekil üzerine ikinci bir mühür yaptırıp parmağına takmış ve vefat edinceye kadar parmağında kalmıştı. Ancak şehit edildiğinde bu mührün kimin tarafından alındığı bilinememiştir.