Ömerin Abdurrahman bin Rabiaya Türk illerine gaza yapmasını emretmesi üzerine Abdurrahman, Babul-Ebvabdan çıkıp Türk illerine doğru yola koyulmuştu. Onun sefere çıktığını gören Şehriyar, Abdurrahmana: “Ne yapmak istiyorsun?” diye sorunca, Abdurrahman: “Belencer ve Türk illerinin fethini diliyorum” diye cevap vermişti. Şehriyar: “Onların Babul-Ebvabın dışında bizi karşılamalarına ve şehrin dışında bir yerde çarpışmamıza gönlümüz pek razı olmaz” deyince, Abdurrahman şöyle karşılık vermişti: “Bizim ise onlarla kendi illerinde, bulundukları yerlerde gaza etmeden ve onlarla orada çarpışmadan gönlümüz razı olmaz. Vallahi Emirül-müminin bize izin verdiği takdirde aramızda öyle insanlar vardır ki ta Rum illerine varabilirler.” Şehriyar: “Kimdir onlar?” diye sorunca Abdurrahman: “Onlar Resulallahın, kendisiyle sohbet etmiş yakın arkadaşlarıdır. işte o insanlar cihad işine büyük bir niyet ve samimiyetle girmişlerdir. Onların bu halleri başarı elde ettikleri sürece devam edecek ve bu inançları devam ettikçe onları kimse yenemeyecek, onların bu hallerini değiştiremeyecektir” demişti. Müslümanlar Ömer zamanında Belencer üzerine bir gaza yapmış ve bu arada şöyle demişlerdi: “Biz, böyle bir fethe cesaret ederken önümüzde meleklerle birlikte Abdurrahmanın düşman üzerine yürüyüp onları ölümle korkuttuklarını gördüğümüzden dolayı bu işe cesaret ettik. Gerçekten düşman sürekli olarak kaçıp kalesine sığınmıştı. Arkasından Abdurrahmanın ganimetlerle ve zaferle geri döndüğünü ve Onun beyaz atının ta Belencerden yüz fersah öteye kadar vardığını, geri döndüklerinde onlardan bir tek kişinin bile şehit edilmediğini görmüştük.
Aynı şekilde Abdurrahman, Osman zamanında da daha önce olduğu gibi birçok zafer elde etmiş ve gazalar yapmıştı. Onun bu başarıları, Osmanın gerçekten ıslah üzere olan Küfe ehlinin, valilerinin değiştirilmesiyle bir sürü fitne ve fesada uğramalarına kadar sürmüştü. Abdurrahman bin Rabia, Türk illerine doğru akınlar yapmış bulunuyordu. Bu arada Türkler de büyük bir ordu hazırlayıp öfke ve gazapla intikam almak üzere Müslümanlar üzerine gelmiş ve onlardan bir atlı Müslümanlara doğru bir ok atıp bir askeri şehit etmişti. Onun emrinde bulunan arkadaşları da birden kaçmaya başlamış, bu arada son derece şiddetli çarpışmalar olmuştu. Müslümanlara gaipten bir ses:
“Ey Abdurrahman, sabret, senin ve arkadaşların için Cennet vardır” diye seslenmesi üzerine Abdurrahman şehit oluncaya kadar çarpışmış, şahadetinden sonra Selman bin Rabia sancağı alıp çarpışmaya devam etmişti. Ses: “Ey Selman, sabret” şeklinde nida edince Selman: “Beni sabırsız mı görüyorsun?” diye karşılık vermiş ve ondan sonra yanına aldığı Ebü Hüreyre ed-Devsi ile ve diğer Müslümanlarla Cilana doğru gitmiş ve Cürcana kadar ulaşmıştı. Onların ilerleyip düşmana karşı gaza yapmalarım, Abdurrahmanın cesedinin kokuşması asla engellememiştir. O bölgede bulunanlar bugüne kadar Abdurrahmanın mezarında yağmur duası sırasında dua ederler.