Bunun sebebi şudur: Amir bin et-Tufeyl, Peygambere haber göndererek Amr bin Ümeyyenin öldürdüğü ve daha önce kendilerinden söz ettiğimiz Amiroğullarına mensup iki kişinin kanının diyetini istemişti.
Peygamber Nadiroğullarına giderek bu diyete yardımcı olmalarını istedi. Onunla birlikte ashabından aralarında Ebu Bekir, Ömer ve Alinin de bulunduğu bir topluluk vardı. Nadiroğulları: “Tabii istediğin şekilde sana yardımcı oluruz” dedikten sonra kendi aralarında Peygamberi öldürmeyi kararlaştırdılar. Nebi o sırada bir duvarın yanında oturmakta idi. Onlar kendi aralarında: “Aramızdan kim bu evin damına çıkıp Onun üzerine büyükçe bir taş atarak öldürür ve bizi kurtarır?” diye konuştular. Bu işe Amr bin Cihaş talib oldu. Fakat Sellam bin Mişkem onları böyle bir iş yapmaktan alıkoymak istedi ve: “O, bunu bilir” dediyse de kabul etmediler. Amr bin Cihaş evin damına çıktı. Semadan Resulallaha aldıkları kararı bildiren haber geldi. Bunun üzerine Nebi ayağa kalktı ve orada bulunan ashabına: “Yanınıza gelinceye kadar buradan ayrılmayınız” diyerek Medineye dönmek üzere yola koyuldu. Gecikince arkadaşları Onu aramaya başladılar. Bunun üzerine Nebi onlara durumu bildirdi ve Müslümanlara, Nadiroğullarıyla savaşmayı emrederek üzerlerine gitti. Nadiroğulları ondan korunmak amacıyla kalelerine çekildiler. Nebi de hurmaları kesip çevreyi yaktı.
Abdullah bin Übeyy ve onunla birlikte olan bir grup kişi onlara: “Sebat ediniz, kendinizi koruyunuz, çünkü bizler sizleri asla teslim etmeyeceğiz. Sizinle savaşılırsa sizinle birlikte yer alır biz de savaşırız, dışarı çıkacak olursanız biz de sizinle birlikte dışarı çıkarız” diye haber gönderdiler. Fakat Allah onların kalbIerine korkuyu yerleştirdi. Bu nedenle Peygamberden: “Kendilerini oradan sürecek ve böylece canlarına dokunmayacak buna karşılık develerin, silah dışında taşıyabildiği kadar mallar da kendilerinin olmak üzere” barış istediler. Nebi onların bu tekliflerini kabul etti. Bunun üzerine Nadiroğulları Haybere çıkıp gittiler. Aralarından Şama giden de oldu. Haybere gidenler arasında Kinane bin er-Rabi ile Huyeyy bin Ahtab da vardı. O gün sürgün edilenler arasında Ümmü Amr diye bilinen Urve bin elVerdin karısı da vardı. Um Amr, Gıfaroğullarına mensuptu.
Nadiroğullarının malları yalnızca Resulallaha ait idi. O bu mallarda dilediği gibi tasarruf etmek yetkisine sahipti. Bu bakımdan bu malları yalnızca muhacirler arasında paylaştırmış, Ensardan ise muhtaç olduklarını belirten Sehl bin Huneyf ile Ebu Ducanenin dışında kimseye birşey vermemişti.
Nadiroğullarından Amr bin Cihaşın amcasının oğlu olan Yamin bin Umeyr bin Kaab ile Ebu Said bin Vehbden başka kimse İslama girmedi. Bu iki kişinin de mallarına dokunulmadı.
Nebi bu gaza sırasında Medinede İbn Um Mektumu yerine vekil bırakmıştı. Bayrağını Ali bin Ebi Talib taşıyordu.