Havariler, o gün İsaya şunu sordular.
– Ey muallim, neden o kadına, onların köpek olduğu şeklinde
cevap verdin?
– Bakın, size diyorum ki, bir köpek, sünnetsiz bir adamdan daha
iyidir.
– Bu sözler ağır, onları kim kabul edebilecek?
– Eğer siz, ey budalalar, aklı olmayan bir köpeğin sahibi için neler
yaptığını düşünürseniz, benim dediklerimin doğru olduğunu
göreceksiniz. Söyleyin bana, köpek sahibinin evini koruyup,
soyguncuya karşı hayatını ortaya koymaz mı? Kesinlikle, böyle.
Fakat ne görür karşılığında? Dayak, incinme, azıcık ekmek ve
sahibine daima neşeli bir yüz gösterir. Doğru değil mi?
– Evet, muallim, doğru…
– Şimdi düşünün, Allah insana neler veriyor ve Allahın, kulu
İbrahime verdiği söze itibar etmemekte, onun ne kadar haksız
olduğunu görün. Filistinli Calut karşısında İsrail kralı Saule
Davudun dediklerini hatırlayın “Rabbim! Senin kulun Senin
kulunun sürüsüne bakarken, kurt, ayı ve Arslanlar gelip,
kulunun koyunlarını yakaladı; bunun üzerine, kulun gidip onları
öldürerek, koyunları kurtardı. Ve işte onlara benzemekten başka
nedir bu sünnetsiz adam? Bu bakımdan kulun, İsrailin Tanrısı
Rab adına gidecek ve Allahın kutsal milletine küfreden bu
necisi öldürecek.”
– Söyle bize ey muallim, ne sebeple insanın sünnet olması
gerekir?
– Allahın İbrahime olan şu emri yetsin. “İbrahim, kendinin ve
evinde, bulunanların ön derisini al sünnet et; bu seninle Benim
aramda ebedi bir ahiddir.”