Temim Kabilesiyle Bekroğulları arasında cereyan eden bu vaka aynı zamanda es-Samed ve Vd adlarıyla da bilinmektedir. Bu vaka şu şekilde meydana gelmiştir: Temim Kabilesinden Amira bin Tarık bin Ersem el-Yerbui, Cabir el-İclinin kızı ve Ebcerin kız kardeşi Mürriyye ile izdivaç akdi yapmış ve zifafa girmek için İcl Kabilesine gitmişti. Ayrıca Amira bin Tarıkın Temimoğullarından Natifin kızı adıyla bilinen ve Temimoğulları arasında bulunan başka bir karısı daha vardı. Bir gün Ebcer kız kardeşini ziyarete gelmişti; bu sırada kocası Amira kız kardeşinin yanında bulunuyordu. Ebcer kız kardeşine: “Amiranın karısı Natifin kızım senin yanına getireceğimi umuyorum.” dedi; bunun üzerine Amira Ebcere: “Ailemi elimden alıncaya kadar bana rahat vereceğinizi sanmıyorum.” dedi. Ebcer ise söylediğine pişman oldu ve Amiraya: “Ben senin kavmin olan Temimoğullarına karşı savaş açacak değilim, fakat ben Temimoğullarına bağlı olan şu kabileden esir alacağım.” dedi. Bundan sonra Lehazim topluluğunu oluşturan kabileIerin başında bulunan Ebcer ile Şeybanoğullarımn başında bulunan Havfezan bin Şerik eş-Şeybani adamlarını toplayıp hazırlandılar ve kavmini uyarıp haber vermesin diye Amiranın başına muhafız tayin ettikten sonra büyük bir orduyla yola çıktılar; fakat Amira bir yolunu bulup kendisini korumakta olan muhafızın elinden kurtulup kaçarak çok süratli bir şekilde Yerbuoğullarına ulaştı. Sonra onlara: “Bekr bin Vailoğullarından büyük bir ordu sizinle savaşmak için üzerinize geliyor.” dedi. Bunun üzerine YerbUoğulları, kendi kabilelerinin bir boyu olan Salebeoğullarına durumu bildirdiler ve kendilerinden bir gözcü gönderdiler. Bu vaziyette üç gün kadar beklediler. Neticede Bekroğullarının ordusu gelip topraklarına girdi. Buna karşı Yerbuoğulları da hazırlanıp harekete geçtiler ve taraflar Zü Tuluh denilen yerde karşılaştılar. Bu arada muhafızın elinden kaçan Amira gelip Ebcer ile karşılaştı ve kendisini tanıttı. Karşılaşan taraflar savaşa tutuştular; neticede zaferi YerbUoğulları kazandı, Bekroğulları hezimete uğradılar. Bu arada Havfezan, oğlu Şerik ve Şeybanoğulları arasında bulunan şair İbn Aneme esir edildiler, fakat kendisi gibi bir şair olan Mütemmem bin Nüveyre, İbn Anemeyi esaretten kurtardı, ayrıca Bekroğullarının ordusunun büyük bir kısmı da esir edildi.
Şair İbn Aneme, Mütemmem bin Nüveyreye teşekkür ederek şu mealdeki mısraları söyledi:
“İnsanların Rabb i olan Allah, iffet ve değerini koruduğu müddetçe, bana yapmış olduğu iyilikten dolayı Mütemmemi en güzel şeki/de mükafatlandırsın. Oğullarımız ve kanlarımız Onun sayesinde kurtuldu. Ayrıca O, yegane kişi olarak bizim esaretten kurtulmamızı sağladı. Ey Ebu Nehşil! Ben size karşı nankör değilim, senden başkasına da sürekli olarak mal verecek değilim. ”