Rivayet edildiğine göre, Allah İbrahime oğlunu kurban etmesini emretti. Anlatıldığına göre, bunun sebebi şu idi: İbrahim kendisine Allahtan erkek ve salih bir evlat bağışlamasını istedi ve: Ey Rabbİm! Bana salihlerden olacak bir evlat ver. (sattat 100) diye duada bulundu. Bunun üzerine melekler kendisine halim tabiatlı bir oğlan çocuğunun verildiğini müjdelediklerinde O: “O halde bu çocuk Allah rızası için kurban olsun” dedi. Nihayet çocuk büyüyüp babası İbrahim ile koşup gezecek hale gelince ona: “Vaat edip adamış olduğun adağını (kurbanını) yerine getir.” diye vahyedildi.
İşte buraya kadar anlatılanlar, kurban edilecek kişinin İshak olduğunu ileri sürenlerin görüşüne dayanmaktadır. Bu görüşü kabul edenlere göre bu hadise, İlyaya iki mil uzaklıkta olan Şam topraklarında meydana gelmiştir. Kurban edilecek olan kişinin İsmail olduğunu iddia edenlere göre ise bu hadise Mekkede vuku bulmuştur.
Muhammed bin İshak anlatıyor: “İbrahim oğlunu kurban etmekle emrolunduğu zaman oğluna: Ey oğulcağızım! Yanına büyük bıçakla ipi al, ailemiz için odun toplamak üzere şu dağdaki vadiye gidelim. dedi. İbrahim ile oğlu dağa gitmek üzere yola çıktıklarında İblis İbrahimi geri çevirmek için onun yolunu kesti. Bunun üzerine İbrahim ona: Ey Allahın düşmanı! Benden uzak dur; Allaha yemin ederim ki, mutlaka Onun emrini yerine getireceğim. dedi. Bu defa İblis İsmailin yolunu keserek ona, babasının kendisini keseceğini söyledi. Bunun üzerine İsmail: Ben Rabbimin emrini dinler, Ona itaat ederim. dedi. İsmailden de ümidini kesen İblis son olarak Hacere gidip durumu Ona bildirdi. Hacer: Eğer İbrahimin Rabbi Ona oğlunu kurban etmesini emretmiş ise, Allahın emrine teslim olmak gerekir. karşılığını verdi. Bunun üzerine İblis oradan ötkeli bir vaziyette ayrıldı ve onları hiç bir şekilde saptıramadı.”
“İbrahim oğlu İsmail ile birlikte Sebir vadisinde tek başlarına kaldıkları bir sırada İbrahim oğluna: Yavrucuğum! Rüyamda seni boğazladığımı görüyorum; bir düşün; ne dersin? dedi. O da: Babacığım! Emrolunduğun şeyi yap. İnşaallah beni sabredenlerden bulursun, dedi. (Saffat 102).
Sonra o, babası İbrahime: Ey babacığım! Eğer beni boğazlayıp kurban edecek isen, el ve ayaklarımı sıkıca bağla ki, kanımdan sana bir şey sıçramasın; aksi takdirde sevabım eksilir; çünkü ölüm tahammülü ağır ve şiddetli bir hadisedir. Aynı zamanda bıçağını iyice bile ki, keserken beni rahat ettiresin. Yine beni boğazlamak için yatırdığında yüzükoyun yatır; zira ben, senin yüzüme bakıp da merhamete kapılarak Rabbinin emrini yerine getirmemenden korkar ve endişe duyarım. Eğer gömleğimi annem Hacere götürmeyi münasip görürsen, bunu yap. Zira bu, annem için daha teselli edici olabilir. dedi. Bunun üzerine İbrahim: Ey oğulcağızım! Allahın emrini yerine getirmem hususunda sen ne güzel yardımcısın dedi.”
“Nihayet İbrahim oğlunun isteğine uyarak onun ellerini ve ayaklarını sıkıca bağladıktan sonra bıçağını biledi ve: Onu alnı üzerine yatırdı. (Saffat 103). Bundan sonra bıçağı eline alıp oğlunun boğazına bastırdı; fakat Allah bıçağın ağzını tersine çevirdi. İbrahim boğazlama işini bitirmek için tekrar bıçağı oğlunun boğazına bastırdı. Bu esnada kendisine: Ey İbrahim! Rüyayı doğruladın. (Saffat 104, 105) buyuruldu ve: İşte şu, oğlunun yerine gönderilen kurbanlıktır; onu boğazla. denildi. ”
Rivayet edildiğine göre, Allah boğazlanma esnasında İsmailin boğazına bir bakır levha yerleştirmişti.
İbn Abbas, İbrahime gönderilen koçun kırk güz (yıl) cennette otladığını söylüyor.
Bir rivayette ise, İbrahime gönderilen kurbanlık koçun daha önce Habil tarafından kurban edilen koç olduğu ifade ediliyor.
Ali de bu koçun boynuzlu, iri gözlü ve beyaz tüylü olduğunu söylüyor. el-Hasen ise: “İsmailin yerine bedelolarak gönderilen kurban Ervadan getirilmiş bir teke olup İbrahime Sebirden indirilmiştir. İbrahim bunu, bir rivayette Makam denilen yerde, diğer bir rivayette ise Minada kurban kesilen yerde boğazlamıştır.” diyor.