[Şemmas b. Osman] İbn eş-Şerid b. Hermi b. amir b. Mahzum. Şemmasın adı Osman idi. Ancak parlaklığından dolayı ona Şemmas ismi verildi ve bu [lakap] asıl isminden daha fazla kullanıldı. Annesi Safiyye bt. Rebia b. Abdüşems b. Abdümenaf b. Kusaydır. [Rebianın] annesi, ed-Dayriyye bt. Ebu Kays b. Abdümenaf b. Zühre b. Kilabtır. ed-Dayriyye, Ümmü Ebu Müleykedir [Ebu Müleykenin annesidir]. Muhammed b. İshak, Şemmasın nesebine “Süveyd” ismini ekleyerek “Süveyd b. Hermi” demektedir. Hişam b. el-Kelbi ile Muhammed b. Ömer ise “Süveyd” ismini zikretmeden “eş-Şerid b. Hermi” demektedir. Şemmasın Abdullah adında [bir] oğlu vardır. Abdullahın annesi, Ümmü Habib bt. Said b. Yerbu b. Ankese b. amir b. Mahzumdur. Ümmü Habib ilk kadın Muhacirlerdendi. Muhammed b. İshak ve Muhammed b. Ömerin rivayetine göre Şemmas, Habeşistan a yapılan ikinci hicrete katılanlardandı. Musa b. Ukbe ile Ebu Maşer ise [söz konusu hicret olayında] onu zikretmediler. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bize Ömer b. Osman, babasının şöyle dediğini haber verdi: Şemmas b. Osman Medineye hicret ettiği zaman Mübeşşir b. Abdülmünzire konuk oldu. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bize Ömer b. Osman, ona da Abdülmelik b. Ubeyd, Said b. el-Müseyyebin şöyle dediğini haber verdi: Şemmas b. Osman b. eş-Şerid, Uhudda öldürülünceye kadar Amr b. Avfoğullarının içinde, Mübeşşir b. Abdülmünzirin yanında konuk olmaya devam etti. Bize Muhammed b. Ömer, ona da Musa b. Muhammed b. İbrahim b. el-Haris, babasının şöyle dediğini haber verdi: Allah Resulü , Şemmas b. Osman ile Hanzale b. Ebu amiri kardeş ilan etti. Bize Muhammed b. Ömer, ona Ömer b. Osman, ona da Abdülmelik b. Ubeyd, Said b. el-Müseyyeb ile Abdurrahman b. Said b. Yerbuun şöyle dediklerini haber verdi: Şemmas b. Osman, Bedire ve Uhuda katıldı. Allah Resulü o gün, yani Uhud günü kendisini [savunmak için] savaşmasını kast ederek [onun hakkında] şöyle diyordu: “Şemmas b. Osmanı sadece kalkana benzer buldum [o benim için kalkan gibiydi].” Allah Resulü bayılıncaya kadar gözünü sağa veya sola her çevirdiğinde mutlaka o tarafta Şemmasın kılıcıyla savunma yaptığını gördü. Şemmas, kendisini ona feda etti ve nihayet öldürüldü. Daha sağ iken Medineye getirildi ve Ayşenin hücresine kondu. Ümmü Selemenin “Amcamın oğlu benden başkasının hücresine konmuş, öyle mi?” sözü üzerine Allah Resulü “Onu Ümmü Selemenin hücresine taşıyın!” buyurdu. Hemen oraya taşındı ve onun yanında vefat etti. -Allah ona rahmet eylesin!- Allah Resulü , onun tekrar Uhuda götürülmesini ve orada öldüğü sırada üzerinde olan elbiseleriyle birlikte defnedilmesini emretti. Bir gün bir gece sağ olarak kalmıştı. Ancak hiçbir şey tatmamıştı [yiyip içmemişti]. Allah Resulü onun cenazesini yıkamadı ve namazını kılmadı. Öldürüldüğü gün -Allah ona rahmet eylesin!- otuz dört yaşındaydı. Onun zürriyeti yoktur.