Sonra Resulallahın hicretinden otuz altı ay sonra Safer ayında Mersed b. Ebu Mersed el-Ganevinin Reci denilen bölgeye gönderildiği seriyye meydana geldi. Bize Abdullah b. İdris el-Evdi haber verdi; dedi ki: Bize Muhammed b. İshak haber verdi. O da asım b. Ömer b. Katade b. en-Numan ez- Zaferiden haber verdi. Ayrıca bize Man b. İsa el-Eşcai haber verdi; dedi ki: Bize İbrahim b. Sad haber verdi. O İbn Şihabdan, o da Ömer b. Üseyd b. el-Ala b. Cariyeden şöyle dediğini rivayet etti. [O, Ebu Hüreyrenin meclisinde bulunan arkadaşlarındandı.] el-Hun b. Huzeymeye bağlı Adel ve el-Kare boyundan bir heyet, Resulallahın yanına gelip dediler ki: “Ey Allahın Resulü! Aramızda Müslüman olanlar var. Ashabından birkaç kişiyi bizimle gönder. Bize İslam ilkelerini, fıkıh ve Kuranı öğretsinler.” dediler. Bunun üzerine Resulallah onlarla on kişilik bir grup gönderdi. asım b. Sabit b. Ebül-Eklah, Mersed b. Ebu Mersed, Abdullah b. Tarık, Hubeyb b. Adi, Zeyd b. ed- Desinne, Halid b. el-Bükeyr, Beli kabilesinden olup Beni Zaferin anlaşmalıları Abdullah b. Tarıkın annebir kardeşi Muattib b. Ubeyd bu gruptandı. Allah Resulü başlarına emir olarak asım b. Sabiti tayin etti. Mersed b. Ebu Mersedin emir olarak tayin edildiğini söyleyen de vardır. Yola çıkıp er-Reci denilen yere ulaştılar. er-Reci, el-Hede yakınında Hüzeyl kabilesinin kuyularından birinin bulunduğu yerin adıdır. el-Hede, er-Reciye yedi mil uzaktır. Aynı şekilde Usfandan da yedi mil uzaklıktadır. er-Reciye vardıklarında onlara ihanet ettiler ve Hüzeyl kabilesini çağırdılar. Hainlerin çağrısına Beni Lihyan icabet etti. Resulallahın ashabı ansızın etrafları sarılmış, karşılarında elleri kılıçlı adamlarla karşılaşınca kendileri de kılıçlarını çektiler. Beni Lihyan onlara “Sizinle savaşmak istemiyoruz. Sizi Mekkelilere teslim edip karşılığında para almak istiyoruz. Söz veriyor ve ahdediyoruz ki sizi öldürmeyeceğiz.” dediler. Bu teklif karşısında asım b. Sabit, Mersed b. Ebu Mersed, Halid b. Bükeyr ve Muattib b. Ubeyd, “Vallahi biz bir müşrikin ne sözünü de ahdini kesinlikle kabul etmiyoruz.” diyerek onlarla öldürülünceye dek savaştılar. Zeyd b. Desinne, Hubeyb b. Adi ve Abdullah b. Tarık teslim olmayı kabul ederek ve ellerini bağlattılar. Müşrikler Sülafe bt. Sad b. Şüheyde satmak için asımın başını almak istediler. Sülafe, asımın kafatasında içki içmeye yemin etmişti. Zira Uhud savaşında Sülafenin Müsafi ve Cülas adlarındaki iki oğlunu öldürmüştü. Ancak arılar onu korudu. Müşrikler ona yanaşamadılar ve arıların dağılması için geceyi beklediler. Ama sel geldi, gece vadi coştu ve sel onu alıp götürdü. Müşrikler aldıkları üç Müslüman esiri önlerine katarak Mekkeye yola koyuldular. Merrüzzahran denilen yere vardıklarında, Abdullah b. Tarık ellerini çözdü ve gerileyerek kılıcını çekti. Ancak hemen oracıkta onu taşla öldürdüler. Kabri Merrüzzahrandadır. Zeyd ve Hubeybi Mekkeye getirdiler. Zeydi Safvan b. Ümeyye satın alıp onu babasının karşılığında öldürdü. Hubeyb b. Adiyi ise Huceyr b. Ebu İha, yeğeni Ukbe b. el-Haris b. amir b. Nevfel için babasının intikamı karşılığında öldürmek üzere satın aldı. Haram aylar çıkana kadar onları hapsettiler. Sonra onları et-Tenim denilen yere getirip öldürdüler. Öldürülmeden önce iki rekat namaz kıldılar. Öldürülme anında iki rekat namazın kılınması sünneti Hubeyb ile başladı. Bize Abdullah b. İdris haber verdi; dedi ki: Bana el-Haris b. amirın mevlası Amr b. Osman b. Abdullah b. Mevheb anlattı; dedi ki: Bana Mevheb şöyle dedi: Hubeybi yanımda hapsetmişlerdi. Bana dedi ki: “Ey Mevheb! Senden üç şey istiyorum. Bana tatlı su içirmeni, fal oklarına kurban edilen hayvan etinden yedirmemeni ve beni öldürmek istediklerinde bana eziyet etmeni istiyorum.” dedi. Bize Abdullah b. İdris haber verdi. O Muhammed b. İshaktan, o asım b. Ömer b. Katadeden şöyle haber verdi: Zeydin öldürülmesi sırasında hazır olan içlerinde Ebu Süfyanın da bulunduğu Kureyşli grubun içinden biri Zeyde, “Ey Zeyd! Allah için sana soruyorum. Şu anda ailenin arasında olmanı ve senin yerine Muhammedin senin yerinde elimizde olmasını arzu eder misin?” diye sordu. Zeyd onlara, “Vallahi hayır! Ben ailem içinde otururken, Muhammedin ayağına bir diken batmasını arzu etmem.” dedi. Bunun üzerine Ebu Süfyan, “Ben, bir kimsenin arkadaşları tarafından Muhammedin sevildiği kadar başka bir kimsenin sevildiğini görmedim.” dedi.