el-Münzir b. Amrın Seriyyesi

Resulallahın göndermiş olduğu seriyyelerden biri, hicretten otuz altı ay sonra Safer ayında meydana gelen el-Münzir b. Amr es-Saidinin Birü Mauneye gönderdiği seriyyedir. [Dediler ki:] amir b Malik b. Cafer Ebu Bera Mülaibül-Esinne el-Kilabi, Resulallahın yanına geldi. Ona hediyeler vermek istedi. Resulallah onun hediyesini kabul etmedi ve ona İslama girmeyi teklif etti. Ama Müslüman olmadı. Ancak ondan da uzaklaşmadı. Peygambere, “Kavmime arkadaşlarından bir grup göndersen ümit ederim ki, çağrına uyarlar ve sana tabii olurlar.” dedi. Bunun üzerine Resulallah , “Ben göndereceğim ashabıma Necidlilerin kötülük yapmalarından korkuyorum.” buyurdu. Ebu Bera, “Herhangi birileri onlara ilişecek olursa ben onların hamisiyim.” dedi. Bunun üzerine Resulallah Ensardan kurra denilen yetmiş genci, el-Münzir b. Amr es-Saidinin liderliğinde gönderdi. Birü Mauneye gittiler. Birü Maune, Beni Süleymin sularından biridir. Beni amir toprakları ile Beni Süleym toprakları arasındadır. Her iki bölge de oradan sayılır. Orası Maden taraflarındadır. Oraya inip konakladılar ve bineklerini otlağa saldılar. Resulallahın mektubunu Haram b. Milhan ile amir b. et-Tufeyle gönderdiler. amir, Harama saldırarak onu öldürdü. Müslümanlara saldırmak için Beni amirden yardım istedi. Ancak onlar “Biz asla Ebu Beranın kefaletine ve ahdine ihanet etmeyiz.” dediler. Bunun üzerine amir, Müslümanlara karşı Süleym, Usayye, Ril ve Zekvan kabilelerini yardıma çağırdı. Bu kabileler onun çağrısına uyup onu kendilerine lider seçtiler. Müslümanlar ise gönderdikleri el-Haramın gecikmesiyle onun peşine düştüler. Bu arada düşmanla karşılaştılar. Düşman onların etrafını sardı. Resulallahın ashabından aralarında Süleym b. Milhan ve el-Hakem b. Keysanın da bulunduğu yetmiş kişi öldürüldü. Etrafları sarıldığında şöyle dua ettiler: “Allahım! Selamımızı Peygambere yetiştirecek senden başka kimse yoktur. Bizden ona selam söyle.” Cebrail onların durumlarını Peygambere haber verdi. Peygamber, “Benden de onlara selam olsun.” dedi. Resulallahın ashabından sadece el-Münzir b. Amr sağ kalmıştı. Ona, “Dilersen sana eman verelim.” dediler. el-Münzir, bu teklifi reddetti ve Haramın öldürüldüğü yere gelip orada onlarla ölünceye dek savaştı. Resulallah onun için, “Bilerek kendini ölüme attı.” dedi. Resulallahın ashabı arasında Amr b. Ümeyye ed-Damri vardı. Kendisi hariç Müslümanların hepsi öldürülmüştü. amir b. Tufeyl, “Annemin üzerine bir nezir vardı. Seni onun adına bırakıyorum, hürsün.” deyip onun ensesinden bir tutam saç kesti. Amr b. Ümeyye, ölüler arasında amir b. Füheyreyi göremedi. Onu, amir b. Tufeylden sordu. amir, onu Beni Kilabdan Cebbar b. Sülma adında biri tarafından öldürüldüğünü söyledi. Onu yaraladığında, “Kazandım vallahi!” dedi. Göklere yükseldi. Cebbar b. Sülma, amir b. Füheyrenin öldürülmesini ve göğe yükselişini gördüğü durumdan etkilenerek Müslüman oldu. Resulallah “Melekler onun cesedini gizlediler ve yüce makama, makam-ı illiyyine yerleştirdiler.” dedi. O gece Peygambere Birü Maune olayının haberi geldi. Aynı gece yine Hubeyb b. Adi ve Mersed b. Ebu Mersedin ölüm haberleri de gelmişti. Bunun üzerine Muhammed b. Meslemeyi gönderdi. Peygamber, “Bu, Ebu Beranın işidir. Böyle bir şey olacağından çekindiğim için ashabımı göndermek istemiyordum.” dedi. Resulallah sabah namazında rükudan sonra ashabını öldürenlere beddua edip, “Allahım! Kahrının şiddetini Mudar kabilesine arttır. Allahım! Onlara Yusuf dönemindeki kıtlık yılları gibi kıtlık yıllarını musallat et. Allahım! Beni Lihyan kabilesini, Adel, Kare, Zib, Ril, Zekvan ve Usayye kabilelerini sana havale ediyorum. Zira Allaha ve Resulüne asi oldular.” dedi. Resulallah Birü Maune şehitlerine üzüldüğü kadar hiçbir şehide üzülmemiştir. Allah onlar hakkında “Kavmimize Rabbimize kavuştuğumuzu, onun bizden razı olduğunu ve bizim de ondan razı olduğumuzu bildirin.” ayetini indirdi. Ancak bu ayet daha sonra neshedildi. Peygamber, “Allahım! Beni amir kabilesini hidayet et ve amir b. Tufeylden intikamımı al.” dedi ve ona beddua etti. Katliamdan kurtulan Amr b. Ümeyye Medineye ulaşmak amacıyla dört gün yaya yürüdü. Kanaya ulaştığında Resulallahın kendilerine eman verdiği Beni Kilabdan iki adamla karılaştı. Onun, bu emandan haberi yoktu ve onları öldürdü. Gelip Peygambere Birü Maunede adamlarının şehadetlerini haber verdi. Resulallah ona, “Onlardan kalan yalnız sen misin?” diye sordu. Sonra Peygambere öldürdüğü Beni amirli haberini verdi. Resulallah ona, “Çok kötü yaptın. Onların benden aldıkları emanları ve komşuluk hakları vardı. Mutlaka onların diyetlerini ödeyeceğim” dedi. Sonra da onların diyetlerini kavimlerine gönderdi. Bize Muhammed b. Abdullah el-Ensari haber verdi; dedi ki: Bize Said b. Ebu Arube haber verdi. O Katadeden, o Enes b. Malikten şöyle haber verdiler: Ril, Zekvan, Usayye ve Beni Lihyan Resulallahın yanına gelip ondan, kavimleri için adam istediler. Resulallah onlara aramızda kurra diye bilinen Ensardan yetmiş kişi gönderdi. Gündüz odun toplar, gece namaz kılarlardı. Birü Mauneye vardıklarında onlara ihanet edip onları öldürdüler. Haber Allahın Resulüne ulaştı. Resulallah bir ay boyunca sabah namazında Ril, Zekvan, Usayye ve Lihyan kabilelerine kunut duasında beddua etti. [Dedi ki:] Bir müddet sonra onlar hakkında inen “Kavmimize Rabbimize kavuştuğumuzu, onun bizden razı olduğunu ve bizi razı ettiğini bildirin.” ayeti indi. Bu ayeti Kuran olarak okuduk. Sonra nesh edildi ve unutuldu. Bize Yahya b. Abbad haber verdi; dedi ki: Bize Umare b. Zazan haber verdi; dedi ki: Bana Mekhul anlattı; dedi ki: Enes b. Malike “Ya Ebu Hamza! Kurra olarak bilinenler kimlerdi?” dedim. Bana, “Ne yazık ki onlar Resulallah döneminde şehit edildiler. Onlar öyle bir topluluktu ki, Peygambere hep hizmet eder, odun toplarlar ve gece olunca köşeye çekilip namaz kılarlardı.” Bize Yakup b. İbrahim b. Sad ez-Zühri haber verdi. O babasından, o Salih b. Keysandan, o İbn Şihabdan haber verdi; dedi ki: Bana Abdurrahman b. Abdullah b. Kab b. Malik ve ilim ehlinden bazı adamlar şöyle haber verdiler: el-Münzir b. Amr es-Saidi, Birü Maune olayında öldürüldü. O, kendisine “Ölmek için boy gösterdi.” denilen kimsedir. amir b. Tufeyl onlara karşı Beni Süleymi çağırmış, onlar da onun çağrısına olumlu cevap vererek Amr b. Ümeyye ed-Damri hariç hepsini öldürdüler. amir b. et-Tufeyl, Amr b. Ümeyye ed-Damriyi aldı ve onu serbest bıraktı. Amr b. Ümeyye ed- Damri, Resulallahın yanına geldiğinde, Resulallah ona “Onlardan kalan yalnız sensin.” dedi. Şehitler arasında amir b. Füheyre de vardı. İbn Şihab dedi ki: Urve b. ez-Zübeyr, amir b. Füheyrenin o gün şehit düştüğünü, şehitler gömülürken cesedinin bulunmadığını zannetmektedir. Urve, “Meleklerin onu gömdüklerini düşünüyorlardı.” dedi. Bize Attab b. Ziyad haber verdi; dedi ki: Bize Abdullah b. el-Mübarek haber verdi; dedi ki: Bize Malik b. Enes haber verdi. O, İshak b. Abdullah b. Ebu Talhadan, o da Enes b. Malikten şöyle dediğini rivayet etti: Birü Maune olayında öldürülenler hakkında “Kavmimize Rabbimize kavuştuğumuzu, onun bizden razı olduğunu ve bizim de ondan razı olduğumuzu bildirin.” ayeti indi. Ancak daha sonra nesh edildi. Resulallah onları öldüren, Allaha ve Resulüne isyan eden Ril, Zekvan ve Usayye kabilelerine otuz sabah beddua etti. Bize el-Fadl b. Dükeyn haber verdi; dedi ki: Bize Süfyan b. Uyeyne haber verdi. O da asımdan şöyle rivayet etti: Enes b. Maliki şöyle dediğini işittim: Resulallahın Birü Maune şehitlerine üzüldüğü kadar başka bir kimseye üzüldüğünü görmedim.