Bize Muhammed b. Ömer el-Eslemi haber verdi; dedi ki: Bana Vakıd b. Ebu Yasir et-Temimi anlattı. O da Yezid b. Abdullah b. Kusayttan rivayet etti; dedi ki: Suffe ehli, Resulallahın Ashabından evsiz bazı kimselerdi. Onlar Resulallah döneminde Mescidte yatıyorlardı; gündüz de oradaydılar. Mescidten başka gidecekleri yer yoktu. Allah Medineye zenginlik bahşedinceye kadar akşam yemek vakti geldiğinde Resulallah onları çağırır; bir kısmını Ashabına dağıtır, bir kısmı da Resulallah ile birlikte akşam yemeğini yerdi. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Muhammed b. Mesleme anlattı. O Ömer b. Abdullahtan, o da Muhammed b. Kab el- Kuraziden rivayet etti: Muhammed b. Kab el-Kurazi, “Sadakalarınızı, kendilerini Allah yoluna adayıp yeryüzünde dolaşamayan… yoksullara veriniz.” ayetindeki yoksullardan maksadın Ehl-i Suffe olduğunu söylemiştir. Onların Medinede ne evleri ne de aşiretleri vardı. Bu yüzden Allah, insanları onlara sadaka vermeye teşvik etmiştir. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Muhammed b. Nuaym b. Abdullah b. Mücemmir anlattı. O da babasından rivayet etti; dedi ki: Ebu Hüreyrenin şöyle dediğini işittim: “Resulallahın arkasında namaz kılan, Suffe Ashabından otuz adam gördüm; üzerlerinde ridaları yoktu.” Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Zeyd b. Firas anlattı. O Muhammed b. Kabdan rivayet etti; dedi ki: Vasile b. el-Eskadan işittim; şöyle diyordu: “Resulallahın Ashabından, peştamal ile onun arkasında namaz kılan otuz kişi gördüm. Ben de onlardan biriydim.” Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Muhammed b. Hut anlattı. O İshak b. Salimden, o da Ebu Hüreyreden rivayet etti; dedi ki: Resulallah , bir gece evden çıktı ve -Suffe ehlini kastederek- “Bana Ashabımı çağır.” dedi. Onları bir araya getirinceye kadar tek tek izleyip uyandırdım. Resulallahın kapısına geldik. İzin istedik; bize izin verdi. Önümüze içinde arpadan yapılmış yiyecek bulunan bir tabak koydu. Elini tabağın üzerine koyarak “Bismillah diyerek alınız.” dedi. Biz o yemekten istediğimiz kadar yedik. [Dedi ki:] Sonra ellerimizi kaldırdık. Resulallah tabağı koyduğunda, “Nefsim yed-i kudretinde olan Allaha yemin ederim ki, dünden beri, gördüğünüzden başka al-i Muhammedte yiyecek olmadı.” dedi. Biz Ebu Hüreyreye, “Siz çekildiğinizde kapta ne kadar yiyecek vardı?” dedik. Ebu Hüreyre, “Önümüze konulduğu zamanki kadardı; sadece parmak izleri vardı.” dedi. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Kesir b. Zeyd anlattı. O el-Velid b. Rebahtan, o da Ebu Hüreyreden rivayet etti; dedi ki: “Ben Resulallahın hayatında Suffe Ashabından idim. Ayşenin evi ile Ümmü Selemenin evi arasında açlıktan bayıldığımı hatırlıyorum.” Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Musa b. Ubeyde anlattı. O Nuaym b. Abdullah el-Mücemmirden, o babasından, o da Ebu Zerden rivayet etti; dedi ki: “Ben Suffe ehlindendim.” Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Ebu Muaviye Şeyban anlattı. O Yahya b. Kesirden, o Ebu Seleme b. Abdurrahmandan, o Yaiş b. Kays b. Tıhfe el-Gıfariden, o da babasından rivayet etti; dedi ki: “Ben Suffe Ashabındandım.”