Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; Bize Muhammed b. Abdullah haber verdi. O da ez-Zühriden rivayet etti. [Dedi ki:] Bize Musa b. Muhammed b. İbrahim et-Teymi anlattı. O da babasından rivayet etti. [Dedi ki:] Bize ayrıca Abdurrahman b. Ebüz-Zinad anlattı. O da İbrahim b. Yahya b. Zeyd b. Sabitten rivayet etti. [Dedi ki:] Bize ayrıca Musa b. Damre b. Said anlattı. O da babasından rivayet etti; dediler ki: Resulallah Medineye teşrif ettiğinde Muhacirlerin bir kısmını bir kısmı ile kardeş yaptı. Ayrıca Muhacir ile Ensarı da birbirlerine kardeş yaptı. Aralarında hak ve eşitlik üzerine bir kardeşlik tesis etti. Sadece yakın akrabalar değil, Muhacir ve Ensar öldükten sonra birbirlerine varis olacaklardı. Denilir ki, onlar doksan adamdı. Kırk beşi Muhacirlerden, kırk beşi de Ensardan idi. Denilir ki, onlar 100 adamdı. Ellisi Muhacir, ellisi de Ensariydi. Bu kardeşlik hadisesi, Bedirden önceydi. Bedir vakası meydana gelip Allah, “Allahın kitabına göre yakın akrabalar birbirlerine (varis olmaya) daha uygundur. Şüphesiz ki, Allah her şeyi bilendir.” ayetini indirince, bu ayet daha önceki hükümleri neshetti. Böylece İslam kardeşliğinde miras kesildi; her insan kendi nesebine döndü ve yakın akrabaları ona varis olmaya başladı. Bize Affan b. Müslim haber verdi; dedi ki: Bize Hammad b. Seleme haber verdi. O asım el-Ahvelden, o da Enes b. Malikten rivayet etti; dedi ki: Resulallah Muhacirlerle Ensar arasındaki kardeşliği, Enesin evinde tesis etti.