Bize Muhammed b. Ömer b. Vakıd el-Eslemi haber verdi; dedi ki: Bana Ali b. Yezid b. Abdullah b. Vehb b. Zema anlattı. O babasından, o da halasından nakletti; dedi ki: Biz işitiyorduk ki, amine bt. Vehb, Resulallaha hamile kalınca, “Ona hamile kaldığımın farkında değildim. Diğer kadınların hissettikleri gibi onun ağırlığını hissetmedim. Ancak ben adetten kesilmiş olmayı anlayamadım. adet bazen gider, bazen de geri gelirdi. Bir ara ben uyanıklıkla uyku arasında iken biri bana geldi ve “Hamile olduğunu biliyor musun?” dedi. Sanki ben “Hayır, bilmiyorum.” demişim. Bana “Bu ümmetin efendisine ve peygamberine hamilesin.” dedi. O gün Pazartesi günüydü. Bunlar benim hamile olduğumu anlamama yardımcı olan şeylerdi. Sonra doğum yaklaşıncaya kadar beni bir müddet ihmal etti. Doğum yaklaşınca aynı zat bana geldi ve “Her kıskancın şerrinden, Bir ve Samed olan Allaha sığındım, de” dedi. Ben bunu söylerdim. Bu durumu, yanıma gelen kadınlarıma söyledim. Bana “Pazılarına ve boynuna birer demir halka tak.” dediler. Ben de taktım. O zat, beni hiç yalnız bırakmadı. Sadece birkaç gün benimle olmadığını fark ediyordum. Ben o zaman (demiri) takmıyordum.” Bize Muhammed b. Ömer b. Vakıd haber verdi; dedi ki: Bana Muhammed b. Abdullah anlattı. O da ez-Zühriden nakletti; dedi ki: amine: “Ona hamile kaldım; doğuruncaya kadar ondan dolayı hiçbir sıkıntı çekmedim” dedi. Bize Amr b. asım el-Kilabi haber verdi; dedi ki: Bize Hemmam b. Yahya haber verdi. O da İshak b. Abdullahtan rivayet etti; dedi ki: Resulallahın annesi, “Çocuklar doğurdum, ancak onun kadar ağır bir çocuğa hamile kalmadım.” dedi. [Dedi ki:] Muhammed b. Ömer el-Eslemi: “Bu rivayet, ne tarafımızdan ne ilim ehli tarafından bilinen bir şey değildir. Çünkü ne amine ne Abdullah, Resulallahtan başka çocuk sahibi olmadılar.” dedi. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Abdülvahidin mevlası Kays anlattı. O, Salimden; o da Ebu Cafer Muhammed b. Aliden nakletti; dedi ki: “amine Resulallaha hamile iken, ona Ahmed ismini koyması emredildi.”