Bize Hişam b. Muhammed b. es-Saib el-Kelbi haber verdi. O, babasından rivayet etti; dedi ki: İbrahimin babası Harran ahalisindendi. Bir dalgınlık oldu; yanında eşi ve İbrahimin annesi Nuna olduğu halde Hürmüzcerde geldi. Nuna, Kürünbanın kızıydı. O da Erfahşedin soyundan Kusanın oğluydu. Erfahşed, Samın oğlu, o da Nuhun oğludur. Bize Muhammed b. Ömer el-Eslemi haber verdi. O da çok sayıda ilim ehlinden rivayet etti; dedi ki: (İbrahimin eşinin) ismi Ebyuna idi. O, Ergunun oğlu Efrayimin çocuklarındandı. Soy kütüğü şöyledir: Efrayim b. Erğuva b. Faliğ b. abir b. Şalih b. Erfahşed b. Sam b. Nuh. Bize Hişam b. Muhammed haber verdi. O da babasından rivayet etti; dedi ki: Kusanın oğlu Kürünba, İbrahimin anne tarafından dedesidir. İbrahimin babası Kral Nemrudun putlarına bakmakla görevliydi. İbrahim Hürmüzcerdte doğdu. Onun adı İbrahim idi. Sonra Babil toprağından Kusaya intikal etti. İbrahim erişkin olup kavmine zıt (bir yolda) giderek insanları Allaha ibadet etmeye davet edince, bu haber Kral Nemruda ulaştı. Nemrud, İbrahimi yedi yıl zindana attı. Sonra onun için kumdan bir korunak yaptı. Sonra içinde kuru odunlar yaktı ve İbrahimi içine attı. İbrahim: “Allah, bize kafidir; o ne güzel vekildir” dedi ve ateşten yara almadan sağlam çıktı. Bize Hişam b. Muhammed haber verdi. O, babasından; o, Ebu Salihten, o da İbn Abbastan rivayet etti; dedi ki: İbrahim, Kusadan kaçıp sonra ateşten çıktığında dili Süryaniceydi. Harrandan (ayrılıp) Fıratı geçince Allah onun dilini değiştirdi. Fıratı geçti (ubur etti) diye onun konuştuğu dile “İbranice” denildi. Nemrud (adamlarını) onun arkasından göndererek, “Süryaniceyi konuşup da bana getirmediğiniz kimse kalmasın” dedi. Onun adamları İbrahime yetiştiler; fakat İbranice konuştuğu için dilini anlayamadılar ve onu bıraktılar. Hişam b. Muhammed babasından rivayet ettiğine göre: İbrahim, Babilden Şama hicret etti. Sara onun yanına gelerek kendisini ona bağışladı. İbrahim onunla evlendi ve onunla birlikte yola çıktı. O zaman İbrahim otuz yedi yaşındaydı. İbrahim, Harrana geldi ve orada bir müddet kaldı. Sonra Ürdüne gelerek orada bir müddet kaldı. Sonra Mısıra gitti ve orada da bir süre kaldı. Sonra tekrar Şama döndü, İlya ve Filistin arasında es-Seb denilen bir yere yerleşti. Orada bir kuyu açtı ve bir mescit yaptı. Daha sonra kentin bazı yerlileri onu rahatsız ettiler. Onlardan ayrıldı ve er-Remle ile İlya arasındaki bir yere yerleşti. Orada bir kuyu açtı ve orada ikamet etmeye başladı. İbrahimin malı ve hizmetçileri (Allah tarafından) bollaştırılmıştı. İlk defa misafir ağırlayan, ilk defa tirit (et suyuna doğranmış ekmek) yemeğini yapan ve ilk defa (başında) beyazlık gören İbrahimdir. Bize Muhammed b. Abdullah el-Esedi haber verdi; dedi ki: Süfyan es- Sevri bize haber verdi. O da asım b. Ebu Osmandan rivayet etti. asım dedi ki: Selmandan bana nakledildiğini düşünüyorum; dedi ki: İbrahim Rabbinden hayır istedi; başının üçte ikisi beyaz oldu. İbrahim: “Bu nedir?”dedi. Kendisine, “Dünyada ibret, ahirette nurdur.” denildi. Bize Muhammed b. Abdullah el-Esedi haber verdi; dedi ki: Süfyan b. Said bize haber verdi. O, babasından; o da İkrimeden rivayet etti; dedi ki: İbrahim Halilür-Rahman misafirlerin babası diye anılırdı. Bize Man b. İsa haber verdi; dedi ki: Malik b. Enes bize haber verdi. O Yahya b. Saidden, o Said b. el-Müseyyebden, o da Ebu Hüreyreden rivayet etti; dedi ki: İbrahim 120 yaşında iken Kaddumda sünnet olmuştur. Bundan sonra seksen yıl daha yaşamıştır. Bize Hişam b. Muhammed haber verdi. O, babasından; o, Ebu Salihten; o da İbn Abbastan rivayet etti; dedi ki: Allah, İbrahimi dost edinip onu peygamber olarak seçtiğinde 300 kölesi vardı. İbrahim hepsini azad etti. Onlar da Müslüman oldular. İsyancılara karşı onunla birlikte savaşıyorlardı. [Dedi ki:] Efendileriyle birlikte savaşan ilk köleler onlardı. Bize Hişam b. Muhammed haber verdi. O da babasından rivayet etti; dedi ki: İbrahimin İsmail adında bir çocuğu oldu. O, çocuklarının en büyüğüydü. Annesi Kıptilerden olan Hacerdir. Sonra İshak dünyaya geldi. İshakın gözleri görmüyordu. Onun annesi Sara bt. Besvildir. Soy kütüğü, Besvil b. Nahur b. Saruğ b. Erğuva b. Falih b. abir b. Şalih b. Erfahşed b. Sam b. Nuhtur. Daha sonra Meden, Medyen, Yakşan, Zimran, Eşbak ve Şuh adlarında çocukları dünyaya geldi. Onların annesi Arab-ı Aribeden Kantura bt. Maktur idi. Yakşanın çocukları Mekkeye yerleştiler. Medyen, “Medyen” denilen toprağa yerleşti; O yer onun adıyla adlandırıldı. Diğer çocukları (değişik) ülkelere gittiler. Onlar İbrahime (sitem ederek): “Ey babamız! İsmail ve İshakı yanında tutuyorsun. Bizim de vahşet ve gurbet topraklarına yerleşmememizi emrettin!” dediler. İbrahim, “Böyle emrolundum.” dedi. [Dedi ki:] İbrahim, onlara Allahın isimlerinden birisini öğretti. Onlar bununla su talep edip yardım diliyorlardı. Onlardan bazıları Horasana yerleşti. Hezirler onların yanına gelerek: “Bunu size öğreten kişinin dünyanın kralı veya yeryüzünün en hayırlı insanı olması icap eder.” dediler. [Dedi ki:] Onlar krallarına “Hakan” ismini verdiler. Bize Muhammed b. Ömer el-Eslemi haber verdi; dedi ki: İsmail doğduğunda İbrahim doksan yaşındaydı. İsmail babasının ilk çocuğuydu. İshak ondan otuz yıl sonra dünyaya geldi. İbrahim, o zaman 120 yaşındaydı. Sara vefat etti. Bunun üzerine İbrahim Kenanilerden Kantura adında bir hanımla evlendi. Bu (hanım), Mazi, Zimran, Serhac ve Sebak adında dört çocuk dünyaya getirdi. [Dedi ki:] İbrahim Hacuna (veya Hacun) adında başka bir kadınla evlendi. Bu (kadın), Nafes, Medyen, Keyşan, Şeruh, Ümeyyim, Lut ve Yakşan adlarında yedi çocuk dünyaya getirdi. İbrahimin tüm çocukları on üçtür. Bize Hişam b. Muhammed haber verdi. O da babasından rivayet etti; dedi ki: İbrahim üç kez Mekkeye gitti. Son defasında insanları hacca davet etti. Onu işiten her şey ona icabet etti. Ona ilk icabet eden Amalikten önce Cürhümdü. Sonra Müslüman oldular; İbrahim de Şam ülkesine geri döndü. 200 yaşında iken orada vefat etti.