Îsa ın kundakta iken ve en açık sözlerle, iftiraya mahal bırakmayacak şekilde konuşması, yahudileri susturmuştu. Bu sözlerle onların bütün iftiralarını, yalan yanlış sözlerini çürütmüştü.
Fakat bir müddet sonra aynı iftira ve ithamlarını tekrarladılar. Meryeme -haşa- zina isnat ediyorlar, hiç bir şekilde, çocuğun babasız olarak meydana gelemeyeceği iddiasında bulunuyorlardı. Bu iftira ve çirkin yalanlarını Zekeriyya a da bulaştırdılar. Haşa; “Bu zinayı yapsa yapsa o yapmıştır” dediler. Bunu insanlar arasında yaydılar ve nihayet o mübarek peygamberi şehid ettiler. (Bkz. Zekeriyya ) Bazı bozuk itikatlı, pis, kötü kalbli zındıklar, Meryeme ve onunla -haşa- zina etti diye Zekeriyyaya iftira ettikleri, hatta işi, Zekeriyya ı şehid etmeye kadar vardırdıkları gibi, bununla da kalmadılar. Meryemle aynı mescidde bulunan ve değişik bir odada ibadetle meşgul olan Yusuf-i Neccara da iftira ettiler. Meryem, Yusuf ile gayr-i meşru alaka kurmuş diye ithamda bulundular.
İşte Meryemin insanlardan saklanıp, tenha bir yere çekildiği ve ayet-i kerimede de bildirildiği gibi: “Keşke bundan evvel ölmüş ve tamamen unutulmuş olsaydım” sözünü, bu zaman söylediği de rivayet edilmiştir.
Hazret-i Meryem, insanların, kendisini töhmet altında tutacaklarını, elinde çocukla onların yanına gelince, ona inanmayacaklarını, ne söylerse yalanlayacaklarını biliyordu. Halbuki yine o insanlar, onun çok ibadet ettiği mescidde mücavir olup, hep taat üzere bulunduğunu, zaruri bir ihtiyacı olmayınca dışarı çıkmadığını, ayrıca peygamberler ailesinden, dinini seven ve kayıranlardan olduğunu da biliyorlardı. Bu sebepten büyük ve ağır gam yükünü yüklenip, keşke bundan evvel ölmüş olaydım ve tam unutulaydım. Yani hiç yaratılmayaydım dedi.
Onların Meryeme yaptıkları iftiraların çirkinliği hususunda Nisa suresi: 156. ayet-i kerimesinde mealen buyruldu ki: “Yahudiler, Îsayı inkar ve Meryeme zina isnat etmekle büyük iftirada bulundular.”