Hazret-i Musa, Allah ile konuşma nimetinin şevkinden onun lezzetiyle kendinden geçtiğinden, tam bir arzu ve iştiyak ile münacatta bulunup; “Ya Rabbi! Bana kendini göster. Sana bakayım. Cemalini göreyim” dedi. Allah; “Beni dünyada göremezsin. Yani insan, dünyada bana bakmaya, beni görmeye takat getiremez. Dünya buna müsait değildir. Dünyada bana bakan, beni gören ölür…” buyurdu.
Musa , Allahın kelamını mekansız, cihetsiz, nasıl olduğu bilinmeyen bir şekilde işitince, arzu ve iştiyakı çok arttı, kendinden geçti ve böyle söyledi. Allahın kelamını işitince, kendinin dünyada olduğunu unutup, bir anda ahiret ve Cennet hayatına kavuştuğunu zannetti.