İsmail , birisine bir yerde buluşmak için söz vermişti. Söz verdiği yere gidip üç gün beklemesine rağmen o şahıs gelmedi. Bununla birlikte asla yerinden ayrılmadı. Allah, Kuran-ı kerimde Meryem suresi 54. ayet-i kerimede onu överek mealen; “O, vadinde, sözünde sadıktı.” buyurdu.
Sözünde durmak büyük bir fazilettir. İnsanın şeref ve üstünlüğünü arttırır. Verilen sözden dönmek ise büyük günah olup, münafıklık alametidir. Sevgili Peygamberimiz; “Münafıklık alameti üçtür: Konuştuğu zaman yalan söyler. Söz verdiğinde sözünde durmaz. Kendisine bir şey emanet edildiğinde hıyanet eder.”
“Din kardeşinle münakaşa yapma. Ona söz verip de, sözünden dönme!” buyurmuşlardır.
Hazret-i İsmailin hususiyetlerinden biri de; kavmine namaz ve zekatı emrederek emr-i bil-marufta bulunmasıydı. Nitekim o, Meryem suresinin 56. ayet-i kerimesinde mealen; “Kavmine namaz ve zekatı emrederdi ve Rabbi katında söz ve hallerinin doğruluğu ile makbul idi.” buyrularak, bu hususiyeti ile de medh edilmiştir.
İsmail ın hususiyetlerinden biri de Zebihullah olması yani Allah için kurban edilmesidir.