Rivayet edildiğine göre, ad kavmi, kendilerini perişan eden kuraklığa dört yıl müddetle tahammül ettiler. Nihayet melikleri olan Halcanın yanına geldiler. İleri gelenleri vasıtasıyla, Halcana; “Artık daha fazla dayanamıyoruz. Hudun söylediklerinin, haber verdiklerinin doğru olmasından korkuyoruz. Yani ona iman etmekten başka çaremiz kalmadığını hissediyoruz” dediler.
Halcan, o kadar zulüm ve haksızlıklarına, aşağılık ve alçaklıklarına, şirk ve isyanlarına, küfürdeki inad ve ısrarlarına bir yenisini daha ekleyerek, kavminin bu sözlerine şiddetle karşı çıktı ve; “İçinde bulunduğunuz zorluklar sebebiyle Hudun dinine girmeye azmettiğinizi haber aldım. Kumları yemek ve idrarlarınızı içmek pahasına da olsa onun dinine girmeyeceksiniz” dedi. “O çok yalan söyleyen sihirbazın biridir” gibi hezeyanlarla da Huda dil uzattı. Bu saçma sözlerini kendi bozuk mantığı ile güya şöyle isbat etmeye çalışıyordu: “Bu bela bize, ona itaat etmediğimiz için isabet etmiş ise, o halde niye davarlarımız, ehli ve vahşi hayvanlar açlıktan helak oldular? Onların böyle bir günahları yok ki. Bize isabet eden, aynen onlara da isabet etti. Şüphesiz, bu bela size ve sizin dışınızda olanların hepsine isabet etmiştir. Siz bu hale bir miktar daha sabredin. Bu böyle devam edecek değil ve siz de hep bu halde kalacak değilsiniz.” Halcanın bu sözlerinden sonra adlılar, Huda tabi olmaktan yine vazgeçtiler. Halcanın sözlerine aldanarak olanca güçleri ile açlığa tahammül etmeye, bu sıkıntılara göğüs germeye çalıştılar.
Bu esnada Hud, yüksek bir tepeye çıkarak şöyle nida etti: “Ey adlılar! Beni inkar etmeye devam ediyorsunuz. Ama biliniz ki, şu içinde bulunduğunuz hal benim, sizi, kendisiyle korkuttuğum azabın başlangıcıdır. Benim sözlerime iltifat etmez, inanmazsanız o azaba kavuşursunuz. Şayet Allaha iman ederseniz, gökten size yağmur yağdırması, yerden ot bitirmesi için Ona dua ederim.”
Musibetten kurtulmak için, Hud a uymanın şart olduğunu bir türlü anlayamayan adlılar bunu dinledikten sonra, birbirlerine; “Bu dört sene içinde yapabildiğimiz kadar güçlüklere göğüs gerdik. Bunu hepiniz biliyorsunuz. Korkarız ki, bu hal bizim aleyhimize devam edecek, İstiska (yağmur duası) için Mekkeye heyet gönderelim. Çünkü nerede ise helak olacağız” diyerek bir heyetin yağmur duası için Mekkeye gitmesine karar verdiler.