Bunlar Tapınakta belirli pozisyonlarda hizmet veren görevlilerdi : Yoḥanan ben Pineḥas mühürlerden sorumluydu . Belirli bir kurban türü için ödeme yapan kişi, o madde karşılığında Tapınak görevlisine sunduğu bir mühür alıyordu. Aḥiyya, sunu sunuları ve birçok hayvan sunusuna eşlik eden yemek sunuları için gerekli ritüel saflık seviyesinde hazırlanan şarap, yağ ve undan, yani sunulardan sorumluydu . Aḥiyya, uygun mührü sunanlara sunuları tedarik ediyordu. Matya ben Shmuel , her gün çeşitli Tapınak hizmetleri için rahipleri seçmek için kullanılan piyangolardan sorumluydu . Petaḥya, bir zav , bir zava , doğum yapmış bir kadın ve bir cüzzamlı tarafından getirilen kuş çiftlerinden , yani kaplumbağa güvercinlerinden veya güvercinlerden sorumluydu . Bu amaç için ayrılmış boynuza uygun miktarda para koydular ve her gün Petaḥya o parayla kuşların satın alınmasını ve uygun şekilde kurban edilmesini denetledi. Bu arada, Gemarada şunlar belirtilir: Petaḥya, Esther kitabındaki Mordecaidir . Ve neden Petaḥya olarak adlandırıldı, bu da açmak [ petaḥ ] kelimesine benziyordu ? Bunun nedeni , zor konuları açması, yani açıklığa kavuşturması ve bunları insanlara yorumlaması ve o zamanlar bilinen yetmiş dilin hepsini bilmesiydi . Mişna, görevlilerin listesini yeniden verir. Ben Aḥiyya, bağırsak hastalığından muzdarip rahiplerin bakımından sorumluydu . Neḥunya, bayramlar için Kudüse giden hacılar için kuyu kazıcısıydı . Gevini, rahipleri ve Levilileri Tapınak görevleri için uyandıran Tapınak münadisiydi . Ben Gever, akşamları Tapınak kapılarını kilitlemekten ve sabahları açmaktan sorumluydu . Ben Bevai, Tapınak şamdanları için fitil haline getirilen giysi parçalarının başına atandı . Ayrıca, yılın farklı mevsimlerindeki çeşitli geceler için bu fitillerin uygun kalınlığa bükülmesini de denetledi. Ben Arza , Levililerin şarkılarına başlamaları için bir işaret olarak çalınan zilden sorumluydu . Hugras ben Levişarkıdan sorumluydu . Tapınaktaki şarkıcılara ders verdi ve onları yönetti. Garmu evi, ayin ekmeğinin hazırlanmasından sorumluydu ; Avtinas evi, tütsünün hazırlanmasından sorumluydu ; ve Elazar , Tapınak perdelerinin dokumasından sorumluydu ; ve Pineḥas, rahiplerin kıyafetlerini ayarlamalarına ve Tapınak hizmetleri için giyinmelerine yardımcı olan uşaktı.
Tapınak yönetimine en az yedi mütevelli [ amarkolin ] ve üç hazinedar atanmalıdır. Ve bağırsak hastalığından muzdarip rahipleri iyileştirmekten sorumlu olan ben Aḥiyya ve Tapınak perdelerinin dokumasından sorumlu olan Elazar dışında , iki kişiden az kişiden oluşan bir halk otoritesi atamayız. Bu istisnaların nedeni, halkın çoğunluğunun bu adamları tek bir ortağın yardımı olmadan hizmet eden görevliler olarak kabul etmesidir .
Bu mişna, bu bölümün ilk mişnasında adı geçen görevliler olan Yoḥanan ben Pineḥas ve Aḥiyya tarafından gerçekleştirilen işlevlerin ayrıntılarını sağlar; bu mühürler ve sunularla ilgilidir. Tapınakta, taşıyıcının sunusuna eşlik eden sunuları ödediğini doğrulayan dört mühür vardı. Ve üzerlerine şu yazıtlardan biri yazılmıştı : Buzağı; erkek, yani bir koç; oğlak; ve günahkar, yani bir cüzzamlı, çünkü cüzzam yedi günahtan birinin cezasıdır (bkz. Arakhin 16a). Tersine, ben Azzai şöyle der: Beş mühür vardı ve üzerlerine İbranice değil , Aramice şu yazıyordu : Buzağı, erkek, oğlak, fakir günahkar ve zengin günahkar. Mişna, yukarıda belirtilen dört mührün her birinin önemini açıklar. Buzağı mührü, sığır sunularının, ister büyük ister küçük, ister erkek ister dişi olsun, libasyonları için bir ödeme makbuzu işlevi görür , çünkü inek ailesinden gelen tüm sunular aynı libasyonla birlikte gelir. Oğlak mührü , on üç aylık ve üzeri koçlar hariç, ister büyük ister küçük, ister erkek ister dişi olsun, koyun veya keçi sunularının libasyonları için kullanılır. Daha önce erkek mühür olarak adlandırılan koç mührü, yalnızca koç libasyonları için kullanılır. Günahkar mührü , bir cüzzamlının arınmasının tamamlanması için üç hayvan sunusunun libasyonu için kullanılır .
Sunusu için sunu arayan kişi , mühürlerden sorumlu olan görevli Yoḥanana gider ve ona uygun miktarda para verir ve ondan bir mühür alır. Bu mühürle daha sonra sunulardan sorumlu olan Aḥiyyaya gelir ve ona Yoḥananın mührünü verir ve ondan sunularını alır . Akşam , Yoḥanan ve Aḥiyya hesaplarını uzlaştırmak için bir araya gelirlerdi ve Aḥiyya aldığı mühürleri çıkarır ve Yoḥananın karşılığında aldığı parayı kabul ederdi . Para mühürlerin değerinden azsa , onlar onun için daha azdı, yani Yoḥanan kaybı üstlenirdi ve Yoḥanan farkı kendi malından Tapınak hazinesine ödemek zorunda kalırdı . Ve eğer geriye bir miktar para kalmışsa , yani toplam para mühürlerin değerinden fazlaysa, bunlar Tapınak hazinesinin kutsanmış mallarının yararına bırakılırdı , çünkü Tapınak hazinesi her zaman üstündür.
Yoḥanandan satın aldığı mührünü kaybeden biri için , Yoḥanan ve Aḥiyya akşama kadar onun sorununu çözmeyi beklerlerdi . Ve akşam hesaplarını topladıklarında, eğer onun için mührünün değerine eşit bir para fazlası bulurlarsa , ona karşılık gelen sunuları verirlerdi . Ve eğer bulamazsanız, ona sunu vermezlerdi . Ve hileler yüzünden mühürlerin üzerine haftanın gününün adı yazılırdı . Tapınak görevlileri veya daha önceki bir tarihte bir sunu getiren biri tarafından kaybolan eski mühürleri kullanarak aldatıcı bir şekilde sunuları almaya çalışabilirlerdi.
Tapınakta iki özel oda vardı , biri gizli armağanlar odası , diğeri ise kaplar odası olarak adlandırılıyordu. Mişna bu odaların amacını açıklıyor. Gizli armağanlar odasına , günahtan korkan insanlar gizlice para koyar ve asil soydan gelen fakir insanlar gizlice bu odadan geçinirler. Kaplar odasıyla ilgili olarak , Tapınağa bir kap bağışlayan herkes onu o odaya bırakır ve hazinedarlar otuz günde bir açar. Ve Tapınak bakımı için bir kullanım buldukları herhangi bir kabı bu amaç için bırakırlar ve geri kalanı satılır ve parasal değeri Tapınak bakımı için tahsis edilir.