Dördüncü yılındaki bir bağ, onu toprak parçalarıyla, orlahı çömlekçi kiliyle ve mezarları da eritilip dökülen kireçle işaretlerler. Rabban Shimon ben Gamaliel şöyle dedi: Bu ne zaman geçerli? Yedinci yılda. Vicdanlılar para koyar ve şöyle derlerdi: Bu bağdan toplanan herhangi bir meyve bu parayla değiştirilebilir.
Dördüncü yılındaki bir bağın [ürünü] her iki tarafta bir günlük yolculuk mesafesinde Kudüse getirildi. Ve [her iki tarafta bir günlük yolculuğun] sınırı nedir? Güneyde Eilat, kuzeyde Akrabat, batıda Lod ve doğuda Ürdün [nehri]. Ürün arttığında, bağ duvara yakın olsa bile kurtarılabileceği kararlaştırıldı. Ve bu konuda bir şart vardı, ne zaman istenirse, düzenlemenin daha önce olduğu gibi geri getirileceği. Haham Yose diyor ki: Bu, Tapınak yıkıldıktan sonraki şarttı ve şart, Tapınak yeniden inşa edildiğinde düzenlemenin daha önce olduğu gibi geri getirileceğiydi.
[Dördüncü yılındaki] bir bağın üzümleri: Bet Shammai diyor ki: eklenen beşinci ve çıkarma yasaları onlara uygulanmaz; Fakat Bet Hillel diyor ki: uygulanır. Bet Shammai diyor ki: peret ve kusurlu salkım yasaları onlara uygulanır ve fakirler üzümleri kendileri için geri alabilirler. Fakat Bet Hillel diyor ki: hepsi [üzüm presine] gider.
Dördüncü yılında bir bitkinin meyvesi nasıl kurtarılır? Sahibi üç [kişinin] huzurunda bir sepet bırakır ve şöyle der: “Bir adam, [meyveyi üretmenin] masrafları evine ait olmak üzere, bir sela karşılığında kendisi için kaç tane böyle sepet kurtarmak ister?” Sonra parayı bırakır ve şöyle der: “Bu bitkiden ne toplanırsa, bir sela için şu kadar sepet fiyatına bu parayla takas edilsin.”
Fakat yedinci yılda onu tam değeriyle geri ödemelidir. Eğer [diğer yıllarda] hepsi sahipsiz mülk haline getirilmişse, [geri ödeme yapan] kişi sadece onu toplamanın maliyetini talep edebilir. Dördüncü yılında kendi bitkisini geri ödeme yapan kişi, meyvenin kendisine ait olması veya hediye olarak verilmiş olması fark etmeksizin, değerinin beşte birini eklemelidir.
Dördüncü ve yedinci [Şabat döngüsünün yılları] Pesahın ilk [diğerleri “son” diye okurlar] bayram gününün arifesinde kaldırma işlemi gerçekleştirildi. Terumah ve ondalık terumahı sahiplerine verildi, ilk ondalık sahibine verildi, fakirlerin ondalığı sahibine verildi ve maaser sheni ve ilk meyveler her yerden kaldırıldı. Haham Shimon diyor ki: ilk meyveler rahiplere terumah gibi verildi. Pişmiş bir yemeğe gelince [içinde maaser sheni olan]: Bet Shammai diyor ki: kaldırılmalıdır. Fakat Bet Hillel diyor ki: işte, zaten kaldırılmış olarak düşünülebilir.
Bu zamanda ve taşınma zamanında ürünü olan biri geldi: Bet Shammai diyor ki: onu parayla değiştirmeli. Fakat Bet Hillel diyor ki: para olsun veya meyve olsun hepsi aynı.
Haham Judah şöyle dedi: Eskiden, eyaletlerdeki ev sahiplerine şöyle derlerdi: “Çıkarılma zamanı gelmeden önce ürününüzü düzeltmek için acele edin.” Ta ki Haham Akiva gelip, ondalık verme zamanına ulaşmamış tüm ürünlerin çıkarılmadan muaf olduğunu öğretene kadar.
Ürünü kendisinden uzakta olan kişi, onu adıyla çağırmalıdır. Bir gün Rabban Gamaliel ve ihtiyarlar gemiyle seyahat ediyorlardı ve Rabban Gamaliel şöyle dedi: “Gelecekte ölçeceğim ondalık Yeşuya verildi ve içinde bulunduğu yer ona kiralandı. Gelecekte ölçeceğim diğer ondalık, fakirler için tutması için Akiva ben Josephe verildi ve içinde bulunduğu yer ona kiralandı.” Rabbi Yeşu şöyle dedi: “Ölçeceğim ondalık [terumahtan alınan] Elazar ben Azariaha verildi ve içinde bulunduğu yer ona kiralandı.” ve her biri birbirinden kira aldı.
Son festival gününde minhahta itiraf ederlerdi. İtiraf nasıl yapılırdı? “Evden kutsal payı temizledim” bu maaser sheniye ve dördüncü yıllarındaki bitkilerin meyvesine atıfta bulunur. “Onları Leviteye verdim” bu levilerin onda birine atıfta bulunur. “Ve ayrıca onlara verdim” bu teruma ve onda terumasına atıfta bulunur. “Yabancıya, yetimlere ve dul kadına” bu fakirlerin, başakların, unutulmuş demetlerin ve tarlanın köşelerinin onda birine atıfta bulunur, bunlar [birinin itiraf etmesini] engellemese bile. “Evden dışarı” bu hallaha atıfta bulunur.
“Bana emrettiğin bütün emirlerine göre,” bu nedenle, eğer ilk onda birinden önce maaser sheni çıkarmışsa itirafta bulunamaz. “Emirlerinden hiçbirini çiğnemedim” [onda birleri] bir türden başka bir türe, [ürün] toplanıp [ürün] birleştirilmiş [toprağa], [yeni ürün] eski [ürün] için, eski [ürün] için yeni [ürün] için ayırmadım. “Ne de unutmadım” Seni kutsamayı, ne de adını onun üzerine anmayı unutmadım.
“Yasımda ondan yemedim” bu nedenle, yasımda (aninut) yemiş olsaydı, itirafta bulunamazdı. “Ne de kirliyken ondan hiçbirini çıkarmadım” bu nedenle, kirliyken ondan hiçbirini çıkarmış olsaydı, itirafta bulunamazdı. “Ve hiçbirini ölülere vermedim” Hiçbirini ölüler için tabut veya kefen olarak kullanmadım ve hiçbirini diğer yas tutanlara vermedim. “Tanrım Rabbin sesini dinledim” Onu seçilmiş eve getirdim. “Bana emrettiğin gibi yaptım Sevindim ve başkalarını sevindirdim.
“Kutsal meskeninden, gökten aşağı bak” Biz senin bize emrettiğini yaptık, sen de bize vaat ettiğini yap. “Kutsal meskeninden, gökten aşağı bak ve halkın İsraili ” oğullar ve kızlarla kutsa. “Ve bize verdiğin toprakları” çiğ ve yağmurla ve sığır yavrularıyla. “Atalarımıza yemin ettiğin gibi, süt ve bal akan bir toprak” ki, ürünün tadını güzelleştiresin.
Buradan İsrailliler ve mamzerimin itirafta bulunabileceğini, ancak din değiştirenlerin veya özgürleştirilmiş kölelerin itirafta bulunamayacağını, çünkü topraklarda mirasları olmadığını söylediler. Haham Meir diyor ki: rahipler ve Levililer de yapmıyor, çünkü topraklardan pay almadılar. Haham Yose diyor ki: Levili şehirleri var.
Başrahip Yohanan ondalıkların itirafının okunmasını durdurdu. Ayrıca “uyandıranlar” ve “vuranlar”ı da ortadan kaldırdı. Onun günlerine kadar çekiç Kudüste dövülürdü. Ve onun günlerinde demai hakkında soru sorulmasına gerek yoktu.