7389 Bana Mâlik, Hişâm ibn Urve’den; o da babası Urve ibnu’z-Zubeyr’den; o da mü’minlerin anası Âişe (r.anha)’den tahdîs etti ki, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) vefâtiyle netîcelenen hastalığı içinde:
— “Ebû Bekr’e söyleyin de insanlara namazı kıldırsın!” buyurdu. Âişe şöyle dedi: Ben:
— Ebû Bekr Sen’in makaamında (yani namaz kıldırdığın mihrâbda) durursa, ağlamaktan kıraati insanlara işitteremez. Omer’e emret de insanlara o namaz kıldırsın! dedim.
Rasûlüllah yine:
— “Ebû Bekr’e söyleyin de insanlara namaz kıldırsın!” buyurdu. Âişe şöyle dedi: Ben Hafsa’ya da:
— Peygamber’e: Ebû Bekr Sen’in makaamında durursa ağlamaktan kıraati insanlara işittiremez. Onun için Omer’e emret de insanlara o namaz kıldırsın! diye söyle! dedim.
Hafsa dediğimi yaptı. Onun üzerine Rasûlüllah:
— “Şübhesiz ki, sizler elbette Yûsuf Peygamber’in sahibeleri olan kadınlarsınız (yani onun günündeki kadınlar gibisiniz). Ebû Bekr’e emredin de insanlara namazı o kıldırsın!” buyurdu.
Bunun üzerine Hafsa, Âişe’ye hitaben:
— Zâten senden bana hayır gelecek değildi! dedi (de canının sıkıntısını açıkladı).
