“Kitâb’da İsmail’i de an. Çünkü o, sözünde sâdıktı, rasûl bir peygamberdi. Kavmine namazı, zekâtı emrederdi. Rabb’i nezdinde rızâya ermişti O” (Meryem: 54-55).
3408 Selemetu’bnu’l-Ekva’ (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) Eslem kabilesinden ok atışmakta olan bir topluluğa uğradı da:
— “Ey İsmail oğulları, ok atınız! Şübhesiz sizin (büyük) babanız usta bir ok atıcısı idi. Ve ben bu yarışmada Fulân oğulları ile beraberim” buyurdu.
Râvî dedi ki: Rasûlüllah’ın bu sözünü işitince iki grup ok yarışçılarından bir tarafı ellerini ok atmaktan çektiler. Bunun üzerine Rasûlüllah:
— “Size ne oldu ki atmıyorsunuz?” buyurdu. Onlar da:
— Yâ Rasûlallah! Siz muhalifimiz grupla beraberken biz o tarafa nasıl ok atarız? dediler.
Rasûlüllah:
— “Haydi atınız! Ben sizin hepinizle beraberim” buyurdu.
