1824 Abdullah ibn Keysân tahdîs edip şöyle demiştir: Esma her ne zaman Mekke’deki Hacûn mevkiine uğrarsa, şu sözleri söylerdi: Allah, Muhammed’e salât etsin, yemîn olsun biz (Veda Haccı’nda) O’nun beraberinde işte bu Hacûn mevkiine inmiştik. O günlerde biz, yükü hafîf, biniti az, azıkları az kimselerdik. Ben, kız kardeşim Âişe, Zubeyr ve (bizim gibi kurbân sevk etmeyen) fulân ve fulân kişiler (haccı fesh ile) umre yaptık. Bizler Beyt’e el sürüp tavaf edince (sa’y ve saç kısalmasından sonra) ihramdan çıktık ve sonra hacc için öğle akabinde yeniden ihrama girdik.
