955 Bize Hammâd, Abdulazîz ibn Suheyb’den ve Sabit el-Bunânî’den; o ikisi de Enes ibn Mâlik’ten tahdîs etti (Enes şöyle demiştir): Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), sabah namazını Hayber yakınında alaca karanlıkta kıldırdı, sonra hayvanına bindi de: “Allâhu Ekber. Harıbet Hayberu. înnâ izâ nezelnâ bi-sâhati kavmin fesâe sahâbu’l-munzerîn”. (Allâhu ekber. Hayber harâb oldu gitti -yahut harâb olsun- Biz bir kavmin yurdunu (basıp, içine) girdik mi, inzâr edilmiş olanların sabahı yaman olur) buyurdu. Hayber ahâlîsi dışarı çıktılar, sokaklarda koşarak: İşte Muhammed ve ordu, diyorlardı. Râvî: “Hamîs” ordu demektir, dedi. Nihayet Rasûlüllah onlara gâlib geldi, muhariplerini öldürdü, zürriyetlerini esîr aldı. Safiyye bintu Huyey evvelâ Dıhye el-Kelbî’nin milki oldu, sonra da Rasûlüllah’ın milki oldu. Sonra Safiyye’ye hürriyet verip onunla evlendi. Safiyye’nin hürriyete kavuşturulmasını da kendisine mehr yaptı. Râvî Abdulazîz ibn Suheyb, ; Sabit el-Bunâni’ye: Yâ Ebâ Muhammed! Enes’e, ona neyi mehr yaptı diye sen sordun mu? dedi. Sabit de: Peygamber, Safiyye’ye hürriyetini mehr yaptı, dedi de gülümsedi.
Hatime: Bu “Korku Namazı Bâbları” merfû ve mevsûl altı hadîs ihtiva etti. Bunlardan ikisi daha önceki bahislerde tekerrür etti. Dördü, bu bahse hâlistir… (İbn Hacer).
