el-Velîd ibnu Müslim el-Kuraşî de şöyle demiştir: Ben Evzâî’ye: Şurahbîl ibnu’s-Samt el-Kindî ile arkadaşlarının hayvan üstünde namaz kıldıklarını zikrettim. Evzâî: Eğer namaz vaktinin kaçıp gideceğinden korkulursa, namaz işi bizce de böyledir (yani böyle yapılmalıdır), dedi. Velîd (bunu rivayet ederken kovalayan kimse meselesinde Evzâî’nin mezhebini te’yîd için) Peygamberin “Hiçbir kimse ikindiyi Benû Kurayza’ya varmadıkça kılmasın!” kavlini hüccet getirmiştir.
954 İbn Omer (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ahzâb’dan dönünce Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) bizlere: “Hiçbir kimse ikindiyi Benû Kurayza yurduna ulaşmadıkça kılmasın” buyurdu. Oraya gidenlerin bâzıları yolda iken ikindi vakti girdi. Bâzıları: Oraya varmadıkça namazı kılmayız, dediler. Diğer bâzıları da: Hayır, biz kılarız. O emirle bizden istenen bu (dediğiniz) değildir, dediler. Sonra bu işi Peygamber’e arz ettiler. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) onlardan hiçbir kimseye darılmadı.
