Bastırdı ayağını Alalu’nun göğsüne Anu; güreşin galibi oracıkta belli olmaktaydı. Güreşerek verildi karar; kral benim. Nibiru’ya dönmeyecek Alalu. Böyle diyerek ayağını çekti Anu, yere kapaklanan Alalu’nun böğründen. Şimşek hızıyla fırladı yerden Alalu, bacaklarından tutup yere çekti Anu’yu. Ağzını açtı kocaman; Anu’nun hayalarını ısırıp koparttı. Alalu yutuverdi Anu’nun erliğini. (Osiris ve İsis’in hikayesinde ve bir çok mitoloji öyküsünde de haya kopartıp yutma söylemi vardır. Kaynağının Sümerler olduğunu burada öğrenmiş oluyoruz)
Anu’nun acıyla haykırışı göğe dek ulaştı; yere düştü, yaralı. Enki düşen Anu’nun yanına koştu; kahkahalarla gülen Alalu’yu yakaladı. Kahramanlar kulübesine taşıdılar Anu’yu, Alalu’ya lanetler yağdırıyordu. Adalet yerini bulsun, diye bağırdı naibine Anu. Işın silahınla vur Alalu’yu. Hayır! Hayır, diye haykırdı Enlil. Adalet yerini buldu; onun içine zehir doldu. Alalu’yu saz kulübelerden birine taşıdılar, ellerini ayaklarını bir esir gibi bağladılar.
