Anu’nun buyrukları böyleydi, Ea ve Enlil aynı fikirdeydi, saygıyla huzurunda eğildiler. Akşamlar oldu, sabahlar oldu; hep birlikte Eridu’ya döndüler. Eridu’da bir meclis topladılar; görevler ve yapılacak işler paylaşıldı.Eridu‘yu kuran Ea ilk söz alandı. Eridu’yu kurdum, bu bölgede başka yerleşimler de kurulsun, Edin (Kutsal kitaplarda ki Aden. İleri de yarattıkları Adamu‘yu=Adem Nibiru’lular buraya getirecek) olsun adı, dimdik duranların meskeni anlamına, bundan böyle bu adla bilinsin.
Edin’in komutanı ben olayım, Enlil de altın çıkartma işine girişsin. Enlil bu sözlere öfkelendi; çok yanlış bu plan, dedi Anu’ya. Kumanda etmede ve görevleri yerine getirmede ben daha iyiyim, gök gemilerine ilişkin bilgiye sahibim. Dünya’dan ve onun sırlarından kardeşim Ea daha iyi anlar; Abzu’yu keşfeden o, Abzu’nun efendisi yapın onu. Anu bu öfkeli sözleri can kulağıyla dinledi; kardeştiler ama yine de üveydiler.
İlk oğul ile yasal varis sözleri silah gibi kullanarak didişiyorlardı. Ea ilk oğuldu; bir cariye doğurmuştu onu Anu’ya. Daha sonra Antu’dan, Anu’nun eşinden doğmuştu Enlil. Anu’nun üvey kız kardeşlerinden biriydi Antu, böylece Enlil yasal varis oluyordu. (İbrahim peygamberin cariyeden olan ( Hacer) ilk oğlu İsmail ile üvey kız kardeşi ve eşi Sara dan olan İshak arasında ki yasal varislik olayıyla paralelliğini hatırlayın)
