El-Hasen el-Basrî, Eyyûb es-Sahtıyânî ve Mâlik ibn Enes insanlara zarar gelmeyecek şekilde yolda mescid kurmanın cevazına kaail olmuşlardır.
476 Peygamber’in zevcesi Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Babamla anamın İslâm dîni ile mütedeyyin olmayarak yaşadıklarını hiç hatırlamadım. O zamanlarda bir günümüz geçmezdi ki, o günün iki ucunda sabah ve akşam vakitlerinde Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bize gelmemiş olsun.. Bir zaman sonra Ebû Bekr’e bir re’y hâsıl oldu da, evinin avlusunda bir mescid yaptı. Burada namaz kılmağa, Kur’ân okumağa başladı. Müşrik kadınları ve çocukları, onun yanında duruyor, onun ibâdet ve kıraatine taaccüb ediyor ve ona bakıyorlardı. Ebû Bekr, ince yürekli, çok ağlar bir kimse idi. Kur’ân okuduğu vakit göz yaşlarını tutamazdı. Ebû Bekr’in bu hâli Kureyş müşriklerinin ileri gelenlerini korkuttu
