2682 Ebu’l-Esved şöyle demiştir: (Bir kerre Basra’dan) Medîne’ye geldim. O sırada Medine’de fena bir hastalık vardı. İnsanlar çabuk bir ölümle ölüyorlardı. Ben Omer ibnu’l-Hattâb’ın yanına oturdum. Yanımızdan bir cenaze geçti. O cenaze hayırla anıldı. Omer:
— Vâcib oldu, dedi.
Sonra diğer bir cenaze daha geçirildi. O cenaze de hayırla anıldı. Omer yine:
— Vâcib oldu, dedi.
Sonra üçüncü bir cenaze geçirildi. O da şerr ile anıldı. Omer buna da:
— Vâcib oldu, dedi. Ben:
— Ey Mü’minlerin Emîri! Ne vâcib oldu? dedim. Omer:
— Ben Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in dediği gibi söyledim: “Hangi bir müslümân için dört mü’min kişi hayırla şehâdet ederse, Allah o hayırla anılan kişiyi cennete girdirir”. Biz Peygamber’e: Üç kişi şehâdet ederse de böyle midir? diye sorduk. O: “Üç kişi şehâdet ederse de böyledir” buyurdu. Biz: İki kişi şehâdet ederse de böyle midir? dedik. Peygamber: “İki kişi şehâdet ederse de böyledir” buyurdu. Bundan sonra biz Peygamber’e bir şâhidden sormadık
