4926 Bize Hâlid ibn Abdillah et-Tahhân, Hâlid ibn Mıhrân el-Hazzâ’dan; o da İkrime’den; o da İbn Abbâs radıyallahü anhüma’tan tahdîs etti ki, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) Bedir gününde kendisine âid olan yuvarlak bir çadır içinde iken:
— “Ya Rabb! Sen’den ahdini ve va’dini (gerçekleştirmeni) istiyorum. Yâ Allah! Eğer istedinse bu günden sonra ebeden ibâdet edilmez!” dedi.
Ebû Bekr, Peygamber’in elini tuttu da:
— Yâ Rasûlallah, bu dileğin Sana yeter. Sen Rabb’ine karşı duada ısrar ettin”, dedi.
Rasûlüllah zırh içinde idi. Bu sözlerin akabinde “Yakında o cemiyet bozulacak, onlar arkalarını dönüp kaçacaklardır. Daha doğrusu onlara va’d olunan asıl azabın vakti, o saattir. O saat daha belâlı ve daha acıdır”” âyetlerini söyleyerek çadırdan dışarı çıktı
